Μια πορεία, κάπου, κάποτε...

Έξω απ'την πόρτα του σπιτιού μου,
άνθρωποι περπατούν, άνθρωποι φωνάζουν.
Τα πρόσωπά τους χάνονται στην καταχνιά του χρόνου.

Μόνο μια φωνή, μια δυνατή φωνή και ένας αντίλαλος.
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, η Χούντα δεν τελείωσε το '73.


Τα ΜΑΤ ακολουθούν με τις ασπίδες προτεταμένες.
Φοβούνται. Τι φοβούνται; Τρέμουν τη φωνή,
τη φωνή που βγαίνει από τα στήθια των ανθρώπων.

Φοβούνται την αλήθεια, φοβούνται τις ιδέες, φοβούνται τις αξίες.
Τρέμουν την οργή, το θυμό που βράζει, το θυμό
που σα μια χύτρα ταχύτητας είναι έτοιμος να σκάσει.

Και όταν σκάσει;

Τότε οι ιδέες θα βγουν έξω από το νου των ανθρώπων,
θα φυτρώσουν στις καρδιές των συμπολιτών τους,
θα ανθίσουν στην πλάση.

Και η εξουσία φοβάται την άνοιξη...

Αλεξάνδρα Τράγκα

27/6/2011

http://kontiloforos.blogspot.com/2011/06/blog-post_9479.html