ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ - ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2012

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!!

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ 2012


ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΣΑΣ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ

Αποφθέγματα

Μαρκήσιος Ντε Σαντ ( 1740-1814 , Γάλλος συγγραφέας («Σαδισμός»))

►	Ας τους αφήσουμε να μηρυκάζουν την αθλιότητά τους, δεν είναι άξιοι να τους κηρύξουμε την αλήθεια.
►	Η ανοχή είναι αρετή των αδυνάμων.
►	Το καθετί είναι καλό όταν είναι υπερβολικό.
►	Το σώμα σου είναι ο ναός όπου η Φύση ζητά να τη λατρεύουν.
►	Η ιδέα του Θεού είναι το μόνο λάθος που δεν μπορώ να συγχωρήσω στον άνθρωπο.
►	Είναι μέσα στη σιωπή των νόμων που γεννιούνται οι μεγάλες πράξεις.
►	Δεν υπάρχει τρόμος που δεν έχει θεοποιηθεί, δεν υπάρχει αρετή που δεν έχει διασυρθεί.
►	Εάν δεν έζησα περισσότερο, ήταν επειδή δεν μου έδωσα χρόνο. (Τα τελευταία του λόγια) Πηγή: http://www.gnomikologikon.gr

SXSW 2011: H ενοποίηση κυβερνοχώρου και πραγματικότητας,

Σε μία εποχή όπου το Ίντερνετ έχει εξελιχθεί σε αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας, είναι πολλοί αυτοί οι οποίοι αναρωτιούνται για το ποιο θα είναι το «επόμενο βήμα» : ποια θα είναι η μορφή της αλληλεπίδρασης της επόμενης γενιάς με την τεχνολογία, καθώς και τα μέσα με τα οποία αυτή θα λαμβάνει χώρα.
Όπως φαίνεται στην έκθεση SXSW 2011 (South by Southwest- για τεχνολογία, ταινίες και μουσική), στο Όστιν του Τέξας, η απάντηση είναι πως μάλλον βρισκόμαστε στο «τέλος» του Ίντερνετ: όχι επειδή ο σύγχρονος άνθρωπος θα το εγκαταλείψει, αλλά επειδή θα πάψουν να υφίστανται «όρια» μεταξύ αυτού και της πραγματικότητας, καθώς αυτά τα δύο «διαφορετικά τινά» δεν θα διαχωρίζονται πλέον, μια και η υψηλή τεχνολογία και οι εφαρμογές της βρίσκονται παντού στην καθημερινή ζωή.
Η τεχνολογία έχει να κάνει με τα πάντα: στόχος πλέον δεν είναι οι βελτιώσεις στο χρονικό διάστημα που περνά κάποιος μπροστά στον υπολογιστή του, αλλά στη συνολική εμπειρία ζωής, της οποίας τα τεχνολογικά μέσα αποτελούν οργανικά στοιχεία.
«Οι μεγάλες ιδέες είναι σαν ατμομηχανές» είπε σχετικά ο Τιμ ο'Ράιλι, εκδότης βιβλίων για υπολογιστές, ο οποίος κάνει λόγο για «Web 3.0» : τη «συλλογική νοημοσύνη που κινείται μέσω αισθητήρων». Η νέα αυτή εποχή παίρνει τη «σκυτάλη» από το Web 2.0, τη φάση κατά την οποία οι απλοί χρήστες του Ίντερνετ άρχισαν να ασχολούνται περισσότερο με αυτά που μπορούσαν να δημιουργήσουν παρά με αυτά που μπορούσαν να καταναλώσουν (χαρακτηριστικά παραδείγματα οι περιπτώσεις Facebook, Flickr κ.ο.κ), και πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα: στο Web 3.0, οι χρήστες δεν συνειδητοποιούν καν ότι το κάνουν, καθώς η δραστηριότητα αυτή αποτελεί ένα φυσιολογικό τμήμα της καθημερινής ζωής. Όταν το GPS στο smartphone ή το tablet computer μπορεί να μεταδώσει την θέση κάποιου σε ιστοσελίδες ή συσκευές, όταν το Facebook χρησιμοποιεί τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου κ.ο.κ, ο χρήστης «δημιουργεί» τα δεδομένα του web, αλλά χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη πρόθεση για αυτό. «Τα τηλέφωνα και οι φωτογραφικές μηχανές μας γίνονται αυτιά και μάτια για εφαρμογές… αισθητήρες και ανιχνευτές θέσης μας λένε πού είμαστε, τι κοιτάμε, πόσο γρήγορα κινούμαστε…όλο και περισσότερο, το web γίνεται ο πραγματικός κόσμος. Οι πάντες και τα πάντα αφήνουν μία «σκιά δεδομένων».
Ενδιαφέρουσα είναι επίσης και η περίπτωση της «παιχνιδοποίησης» (gamification): οι σχεδιαστές παιχνιδιών έχουν εξελιχθεί στους πλέον «ειδικούς» στο πώς να «αιχμαλωτίζεται» το ενδιαφέρον του χρήστη, κάτι το οποίο αποδεικνύεται από την επιτυχία της gaming σκηνής. Οπότε, αυτές οι «αρχές» οι οποίες υφίστανται στον εν λόγω χώρο μπορούν να αξιοποιηθούν και αλλού: στην εκπαίδευση, στην καθημερινή ζωή και στα νοσοκομεία για παράδειγμα. Ένας από τους υπερμάχους αυτής της αντίληψης είναι ο 22χρονος Σεθ Πράιμπατς, ο οποίος στοχεύει στη δημιουργία ενός «στρώματος παιχνιδιού πάνω στον πραγματικό κόσμο» : σε πρώτο επίπεδο, μέσω της gaming εφαρμογής του, SCVNGR, που βάζει τους παίκτες/ χρήστες να ολοκληρώνουν «αποστολές» στον πραγματικό κόσμο και να ανταμείβονται για αυτό (μέσω προσφορών, εκπτώσεων κλπ σε εστιατόρια, μπαρ, σινεμά και άλλα). Κατά τον Πράιμπατς, η εκπαίδευση, λ.χ, είναι ένα κακά σχεδιασμένο παιχνίδι: οι μαθητές ανταγωνίζονται για καλούς βαθμούς, αλλά αποθαρρύνονται όταν αποτυγχάνουν. Ένα καλό παιχνίδι, από την άλλη, ποτέ δεν σε αφήνει να νιώσεις ότι έχασες: σε κάνει να προχωράς πιο αργά, πιο προσεκτικά, και με μεγαλύτερο πείσμα…
Το «δίλημμα του δικτάτορα»
Ο Κλέι Σίρκι, ένας από τους «γκουρού» των new media, μιλά για το «δίλημμα του δικτάτορα». Η συλλογιστική του ξεκινά με το παράδειγμα της κυβέρνησης του Σουδάν, που δημιούργησε ένα λογαριασμό στο Facebook, όπου καλούσε σε αντικυβερνητική διαδήλωση…και μετά απλά συνέλαβε όσους εμφανίστηκαν. Κατά τον Σίρκι, αυτό αποδεικνύει πως τα social media δεν είναι «επαναστατικά» από μόνα τους. «Ο λόγος που πέτυχε κάτι τέτοιο είναι το ότι κανείς δεν ήξερε κάποιον άλλον- απλά θεώρησαν το Facebook αξιόπιστο.
Κατά τον Σίρκι, τόσο τα ολοκληρωτικά καθεστώτα όσο και οι πολέμιοί τους μπορούν να μεταχειριστούν το Ίντερνετ, ενώ «προφανή» μέτρα από κυβερνήσεις, όπως η διακοπή των υπηρεσιών Ίντερνετ, μπορεί να έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιθυμητό, εξοργίζοντας ακόμη περισσότερους πολίτες, καθώς και τη διεθνή κοινή γνώμη.
Κατά τον Τόνι Σβαρτς, ειδικό επιχειρήσεων, ο βασικός κίνδυνος μεταξύ της σύγκλισης μεταξύ της πραγματικής και της online ζωής, είναι το ότι αρχίζουμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας σαν υπολογιστές: πιέζουμε τους εαυτούς μας για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της δουλειάς, απαξιώνοντας την ξεκούραση και δουλεύοντας περισσότερες ώρες. «Αλλά υποτίθεται πως δεν πρέπει να λειτουργούμε σαν υπολογιστές…».

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από Guardian

Παρακμή

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Night_Café

Η γυναίκα του Λοβέρδου διορίστηκε στο δημόσιο!

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΧΙΟΣ

Η κυρία λέγεται Πηνελόπη Παπαϊωάννου, τα τελευταία χρόνια λέει ότι είναι αγιογράφος ενώ από το 1993 μέχρι το 2009 ήταν αεροσυνοδός στην Ολυμπιακή Αεροπορία....Στις 12 Νοεμβρίου 2010 με την απόφαση των υπουργών Ντόλιου, Σαχινίδη και Ρέππα, “διορίστηκε” στο δημόσιο και συγκεκριμένα στο Υπουργείο Εσωτερικών σε συνιστώμενη προσωποπαγή θέση.  Όλα τα παραπάνω θα είχαν την αξία ενός ακόμα “νόμιμου” ρουσφετιού εάν η κυρία Παπαιωάννου δεν ήταν η σύζυγος του Υπουργού Υγείας Ανδρέα Λοβέρδου. Ιδού και το ΦΕΚ (δεξιά) για να μην υπάρχουν παρερμηνείες.Η κυρία Παπαιωάννου όταν έφυγε από την Ο.Α πήρε εφ άπαξ 50.000 ευρώ και τώρα θα έχει το δικαίωμα να πάρει ένα δεύτερο και βέβαια να απολαμβάνει τον μισθό της και μια καλή σύνταξη για τα γηρατειά. Είναι η γνωστή συνταγή Καρχιμάκη περί “μεταφοράς” των απολυμένων της Ο.Α στο δημόσιο. Νόμιμο, θα πείτε. Ηθικόν;

Αλλά τι λέμε τώρα.
Το θέμα δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ” και όπως του πρέπει θα θαφτεί από όλα τα ΜΜΕ. Το βράδυ όμως στο “ΜΑΚΕΛΕΙΟ”, στο “ΚΟΝΤΡΑ” στις 10.15 ,θα πάρει την αξία που του πρέπει όπως και άλλα ονομάτα φίλων του κ.δελφίνου-Βασιλάκη Καϊλα του ΠΑΣΟΚ που βολεύτηκαν στο δημόσιο με υπέρογκους μισθούς.
Και να φανταστούμε ότι ο μέγας πολιτικός υποκριτής Λοβέρδος, πριν από μία εβδομάδα έβριζε συλλήβδην όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο ως τεμπέληδες. “1 εκ. δημόσιοι υπάλληλοι ταλαιπωρούν 9 εκ. Έλληνες”. Είναι και η γυναικούλα σας μέσα κύριε Αντρέα;” Ντροπή σας και ντροπή μας που σας ανεχόμαστε ακόμα…Πηγή: Εφημ. "Δημοκρατία"

Αποτελέσματα συνέλευσης 14/9/2011 στο ΠΑ.ΠΕΙ.

Το Πανεπιστήμιο Πειραιώς θα τελεί υπό κατάληψη έως και την Τετάρτη 21/9 οπότε θα πραγματοποιηθεί νέα γενική συνέλευση. (Π.Αμφιθέατρο, 13:00)

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ 14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2011:

-ΥΠΕΡ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ (ΠΑΣΠ-ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-ΜΑΣ-ΑΓ.ΚΙΝΗΣΕΙΣ) 552
-ΚΑΤΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ (ΔΑΠ ΝΔΦΚ-ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ) 382

Τα κλειστά πανεπιστήμια αντανακλούν τη διαλυμένη κοινωνία

Οι πανεπιστημιακές σχολές η μία μετά την άλλη καταλαμβάνονται από τους εξεγερμένους φοιτητές, η εξεταστική περίοδος του Σεπτεμβρίου μάλλον χάνεται, οι γονείς πληρώνουν και η επιστήμη –που είναι η ψυχή και η αξιοπρέπεια του πανεπιστημίου, όπως έλεγε ο ισπανός φιλόσοφος Ortega y Gasset-  θυσιάζεται και αυτή.
Όμως, γιατί αντιδρούν οι φοιτητές τόσο λυσσαλέα; Είναι πράγματι τόσες εξωφρενικές οι ρυθμίσεις του καινούργιου νόμου;
Και το λέω αυτό, γιατί πιστεύω ότι πίσω από τις αντιδράσεις κρύβεται βασικά μια ολόκληρη κουλτούρα του φοιτητικού πληθυσμού, η οποία επιβλήθηκε μετά την μεταπολίτευση από ένα διεφθαρμένο κομματικό σύστημα (που αντιμετώπιζε τους φοιτητές ως διατεταγμένα πιόνια του και όχι ως ελεύθερους ανθρώπους).
Ποιες είναι λοιπόν οι συντηρητικές ρυθμίσεις που ηλεκτρίζουν τους φοιτητές και τους οδηγούν στις καταλήψεις (και είναι δύσκολο να εξηγήσεις σε ένα ξένο ακαδημαϊκό τι ακριβώς σημαίνει αυτό το μέγεθος, αφού τα καλά αμερικανικά πανεπιστήμια δοκίμασαν κάτι τέτοιο μόνο την περίοδο του εγκληματικού πολέμου κατά του Βιετνάμ)!
Έτσι, οι φοιτητές διαμαρτύρονται και λένε στις συνελεύσεις τους ότι τους κόβονται με απαράδεκτο τρόπο τα χρόνια των σπουδών. Όμως ένας τέτοιος ισχυρισμός είναι εξωφρενικά αναληθής, αφού ένας τωρινός φοιτητής της Νομικής θα έχει –ανάλογα με τις περιστάσεις- 8 ή 9 ή 11 χρόνια για να τελειώσει το πανεπιστήμιο (με βάση το άρθρο 88 του ψηφισθέντος νόμου).
Γιατί λοιπόν εξεγείρονται οι φοιτητές; Ή πόσο χρόνο χρειάζονται για να περατώνουν τις σπουδές τους; Άπειρο, απεριόριστο και μάλιστα σε μια χώρα που χρεοκοπεί;
Έπειτα ισχυρίζονται ότι καταργείται το ακαδημαϊκό άσυλο και αυτό είναι βασικά αληθές.
Φοβάμαι, όμως, ότι πάνω σε αυτό το ζήτημα έχουν ειπωθεί παρά πολλά και ότι τέτοιοι ισχυρισμοί έχουν απήχηση μόνο στα φοιτητικά αμφιθέατρα. Το μόνο που θα προσέθετα είναι το εξής: και με την μαρξιστική θεώρηση οι έννοιες αλλάζουν, όταν αλλάζει και το ιστορικό περιβάλλον.
Σήμερα δεν έχουμε χούντα που να παρεμβαίνει αυταρχικά στον πανεπιστημιακό χώρο.
Εξάλλου, στον δυτικό πολιτισμό η προστασία της ανθρώπινης ζωής ή της κρατικής περιουσίας έχει μεγαλύτερη αξία σε σύγκριση με την προστασία των κουκουλοφόρων ή των διακινητών των ναρκωτικών (γιατί αυτούς προστάτευε κατ’ ουσία το άσυλο)!
Και επιτέλους οι ιδέες και η προστασία τους δεν είναι συμβατές με τους κλειστούς χώρους (και άρα εδώ δεν ισχύει το περίφημο αγγλικό ρητό «my home is my castle» , δηλαδή το σπίτι μου είναι το φρούριό μου)!
Επομένως, πίσω από τις καταλήψεις κρύβεται μια ολόκληρη αντιδραστική κουλτούρα που επιβλήθηκε μεταπολιτευτικά από ένα πεπαλαιωμένο κομματικό σύστημα (το οποίο ήθελε τα πανεπιστήμια, όχι ως πεδία επιστήμης, αλλά ως χώρους πολιτικού ακτιβισμού και άντλησης στελεχών)!
Ειλικρινά, σε ποια ευρωπαϊκή χώρα μιλούν στις φοιτητικές εκλογές πολιτικοί αρχηγοί;
Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο κυοφορήθηκε φυσιολογικά και στους φοιτητές και ένα κλίμα ολέθριας «υπαρξιακής χαλαρότητας» (που σημαίνει πηγαίνω όποτε θέλω στα μαθήματα κλπ)!    
Άρα τα πράγματα είναι δύσκολα, γιατί φοβάμαι ότι μια κουλτούρα δεν «κτυπιέται» με νόμους  (και οι φοιτητές πρέπει να αντιληφθούν τις παρενέργειες των επιλογών τους, αν χαθεί το εξάμηνο).
Από την άλλη πλευρά, θα έπρεπε να πω, ότι αυτό που γίνεται σήμερα στα πανεπιστήμια αντανακλά και τη διεφθαρμένη μας κοινωνία. Τι εννοώ;
Κατ’ ουσία, οι φοιτητές με τις καταλήψεις εφαρμόζουν την πιο συντηρητική εκδοχή για την έννοια της ελευθερίας. Που πάει να πει εν ολίγοις «κάνω αυτό που θέλω και όπως θέλω»!
Όμως αυτό δεν συμβαίνει και στην κοινωνία; Το γενικό συμφέρον παραμερίζεται και όλοι σκέφτονται την «πάρτη» τους. Ο γιατρός δεν εκδίδει αποδείξεις και κλέβει το κράτος που χρεοκοπεί, ο καθηγητής της μέσης εκπαίδευσης δεν δίνει ποτέ απόδειξη για τα ιδιαίτερα μαθήματα, οι τραπεζίτες σκέφτονται σκανδαλωδώς μόνο το συμφέρον τους κλπ.
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Οι καταλήψεις στα πανεπιστήμια αντανακλούν δυστυχώς μια κουλτούρα. Δηλαδή, αυτό που γίνεται και στην ελληνική κοινωνία. Εν ολίγοις «κάνω αυτό που θέλω και όπως θέλω»!
Έτσι όμως δεν πηγαίνουμε μπροστά!

Το κείμενο γράφτηκε από τον καθηγητή της Νομικής σχολής του ΑΠΘ κ.Γρηγόρη Καλφέλη.

Πηγή: http://www.tovima.gr

Αποτελέσματα συνέλευσης στο ΠΑ.ΠΕΙ Τετάρτης 7/9

Σήμερα, Τετάρτη 7/9/2011, πραγματοποιήθηκε η γενική συνέλευση του συλλόγου φοιτητών Πα.Πει "Ο ΠΛΑΤΩΝ" και αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί κατάληψη μέχρι την Τετάρτη 14/9/2011 με ανοιχτές τις διοικητικές υπηρεσίες Δευτέρα και νέα γενική συνέλευση Τετάρτη 14/9 σε κατειλλημένη σχολή 13:00 στο Π.Αμφ.Ως αποτέλεσμα αναβάλλονται τα μαθήματα της εξεταστικής και οι μέρες πραγματοποίησής τους θα ανακοινωθούν εντός των προσεχών ημερών.

Στη συνέλευση υπερψηφίστηκε το ενωτικό πλαίσιο που κατέθεσαν, η Π.Α.Σ.Π, τα Ε.Α.Α.Κ και η ΑΡ.ΕΝ ενώ ξεχωριστό πλαίσιο κατέθεσαν το Μ.Α.Σ και οι ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ με αίτημα επίσης την κατάληψη για μία βδομάδα.Πλαίσιο κατατέθηκε επίσης από την Δ.Α.Π Ν.Δ.Φ.Κ(ανοιχτή σχολή-αναβολή εξεταστικής)καθώς και από ανεξάρτητους φοιτητές που ήταν κατά αυτών των κινητοποιήσεων.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ:

-ΠΛΑΙΣΙΟ Π.Α.Σ.Π-Ε.Α.Α.Κ-ΑΡ.ΕΝ (κατάληψη) 351
-ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ (κατά της κατάληψης) 224
-ΠΛΑΙΣΙΟ Μ.Α.Σ (κατάληψη) 127
-ΠΛΑΙΣΙΟ Δ.Α.Π-Ν.Δ.Φ.Κ (ανοιχτή σχολή - αναβολή εξεταστικής) 30
-ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ (κατάληψη) 2

Πηγή:  http://odepapeilive.blogspot.com

Ερωτήσεις - Απαντήσεις: Ο χάρτης των ανατροπών στα πανεπιστήμια

Διευκρινίσεις για όσα φέρνει στην ανώτατη εκπαίδευση ο νέος νόμος - πλαίσιο. Τι προβλέπεται για το άσυλο, τους φοιτητές, τον τύπο διοίκησης και την εκλογή των πρυτανικών αρχών

Ένα κείμενο με 50 ερωτήσεις και απαντήσεις που αφορούν τον νέο νόμο για τα ΑΕΙ έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Παιδείας προκειμένου να ενημερωθούν καλύτερα για τον νόμο τόσο οι άμεσα ενδιαφερόμενοι (φοιτητές και καθηγητές) όσο και οι πολίτες που θέλουν να να ξέρουν πώς θα διαμορφωθεί το τοπίο στην ανώτατη εκπαίδευση τα επόμενα χρόνια.

Ήδη διατυπώνονται πολλές αντιρρήσεις για τον νόμο και ακούγονται απειλές για μη εφαρμογή του, αλλά και επιφυλάξεις για τον αν οι διατάξεις του είναι εφαρμόσιμες. Η υπουργός Παιδείας πάντως δήλωσε ότι "οι απειλές για τη μη εφαρμογή του νόμου, ιδιαίτερα όταν προέρχονται από ακαδημαϊκούς με θεσμικό ρόλο εντός των ΑΕΙ, συνιστούν αρνητικό παράδειγμα για τη νέα γενιά και κυρίως προσβολή για τη Δημοκρατία μας". Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι "ο λεπτομερής σχεδιασμός και χρονικός προγραμματισμός, όπως αυτοί αποτυπώνονται στο σχέδιο εφαρμογής του νόμου εγγυώνται την ομαλή μετάβαση στο νέο θεσμικό πλαίσιο".

Οι βασικές διευκρινίσεις που δίνει το υπουργείο είναι οι εξής:

Τι θα ισχύει για τα πτυχία 3ετούς φοίτησης;

Η αλλαγή της συνολικής διάρκειας των σπουδών δεν είναι υποχρεωτική και δεν μπορεί παρά να αφορά όλα τα αντίστοιχα τμήματα. Για παράδειγμα, για να οριστεί ότι η απόκτηση πτυχίου από το τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών θα πραγματοποιείται μετά από φοίτηση τριών ετών, θα πρέπει τα τμήματα Φυσικής όλων των Πανεπιστημίων να συμφωνήσουν σε αυτό, συμπεριλαμβανομένης και της ΑΔΙΠ.

Η δυνατότητα τριετούς φοίτησης θεσπίζεται για περιπτώσεις τμημάτων τα οποία, σύμφωνα με αντικειμενικά και επιστημονικά κριτήρια, δεν έχουν λόγο να λειτουργούν πέραν της τριετίας, αφού ο χρόνος αυτός επαρκεί για την κάλυψη όλης της αναγκαίας ύλης. Σε κάθε περίπτωση, τα ιδρύματα θα έχουν τον τελικό λόγο.

Καταργείται η δωρεάν διανομή συγγραμμάτων μετά από 3 χρόνια;

Το αντίθετο. Σε ό,τι αφορά τη δωρεάν παροχή έντυπων συγγραμμάτων, παραμένει η διανομή τους μέσω της υπηρεσίας "ΕΥΔΟΞΟΣ", που λειτούργησε για πρώτη φορά το 2010-2011. Επιπλέον, όλη η απαιτούμενη από τους καθηγητές ύλη για κάθε μάθημα θα είναι σταδιακά προσβάσιμη από το διαδίκτυο δωρεάν, από όλους τους φοιτητές. Η ηλεκτρονική πρόσβαση σε όλη την ύλη είναι και θα παραμείνει δημόσια υποχρέωση.

Υπάρχει πρόνοια για τους εργαζόμενους φοιτητές;

Οι εργαζόμενοι (με επίσημη εργασία άνω των 20 ωρών την εβδομάδα) θα μπορούν να παρατείνουν τις σπουδές τους σε χρόνο διπλάσιο των κανονικών σπουδών (ν+ν έτη, όπου ν τα κανονικά έτη σπουδών).

Το 1982 καθιερώθηκε το άσυλο, σήμερα καταργείται;

Το πανεπιστημιακό άσυλο -που αποτελούσε κατάκτηση της Δημοκρατίας μας- στην εποχή μας έχει εξελιχθεί σε χώρο όπου: παρεμποδίζεται η ελεύθερη έκφραση και μετάδοση της επιστημονικής γνώσης, επικρατούν ακραίες μειοψηφικές απόψεις, καταστρέφεται η πνευματική περιουσία και η πολιτιστική κληρονομιά και καταπατούνται οι δημοκρατικές ελευθερίες. Συνεπώς, το άσυλο όπως το γνωρίζαμε στο παρελθόν καταργείται, ενώ είναι βασική αρχή του νόμου η ακαδημαϊκή ελευθερία.

ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ
Τι αλλάζει για τον χρόνο διάρκειας των σπουδών

Ποια θα είναι η διάρκεια των σπουδών;

Η διάρκεια σπουδών ορίζεται σε ν+2 χρόνια, όπου ν είναι τα χρόνια που ορίζονται από το πρόγραμμα σπουδών. Επειτα από αυτό το χρονικό όριο ο φοιτητής χάνει τα προνόμια που απορρέουν από τη φοιτητική του ιδιότητα, αλλά μπορεί να ολοκληρώσει τις σπουδές του με τις προϋποθέσεις που θέτει το κάθε ΑΕΙ.

Τι αλλάζει στη διάρκεια σπουδών; Πώς επηρεάζονται οι ήδη υπάρχοντες φοιτητές;

Τα έτη σπουδών για τα τμήματα που λειτουργούν παραμένουν ως έχουν. Με τον νόμο δίδεται η δυνατότητα σε κάθε ΑΕΙ να προσαρμόσει, κατά τη δική του κρίση, τα έτη σπουδών ανά ειδικότητα, με βάση τα προβλεπόμενα όρια για καθέναν από τους τρεις κύκλους σπουδών (τρία έτη και άνω για τις προπτυχιακές σπουδές, τουλάχιστον ένα έτος για τις μεταπτυχιακές σπουδές και τουλάχιστον τρία για την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής). Οι σχετικές αποφάσεις έχουν ως προϋπόθεση ότι τμήματα με το ίδιο αντικείμενο σε διαφορετικά ΑΕΙ να έχουν τελικά τα ίδια έτη σπουδών.

Αυτό το οποίο αλλάζει είναι ότι καθιερώνεται η υποχρέωση των φοιτητών να εγγράφονται κάθε εξάμηνο. Σε περίπτωση μη εγγραφής για δύο συνεχόμενα εξάμηνα ο φοιτητής διαγράφεται.

Οι φοιτητές που ήδη είναι εγγεγραμμένοι στα ΑΕΙ κατατάσσονται σε τρεις κατηγορίες, ανάλογα με το έτος πρώτης εγγραφής και τη διάρκεια των κανονικών σπουδών. Ως ορόσημο τίθεται το ακαδημαϊκό έτος 2011-2012.

Οι φοιτητές που κατά το τέλος του ακαδημαϊκού έτους 2011-2012 (Ιούλιος 2012) θα έχουν συμπληρώσει 2ν+1 έτη σπουδών θα διατηρούν τη φοιτητική τους ιδιότητα έως και το τέλος του ακαδημαϊκού έτους 2013-2014 (δηλαδή για ακόμα 2 έτη ή για 4 εξάμηνα).

Οι φοιτητές που κατά το τέλος του ακαδημαϊκού έτους 2011-2012 (Ιούλιος 2012) θα έχουν συμπληρώσει ν+2 έτη σπουδών θα διατηρούν τη φοιτητική τους ιδιότητα έως και το τέλος του ακαδημαϊκού έτους 2014-2015 (δηλαδή για ακόμα 3 έτη ή για 6 εξάμηνα).

Οι φοιτητές που κατά το τέλος του ακαδημαϊκού έτους 2011-2012 (Ιούλιος 2012) δεν θα έχουν συμπληρώσει ν+2 έτη σπουδών θα διατηρούν τη φοιτητική τους ιδιότητα για ακριβώς τον διπλάσιο χρόνο σπουδών σε σχέση με τα κανονικά έτη σπουδών.

Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για την εκλογή ενός εξωτερικού μέλους στο Συμβούλιο;

Βασικές προϋποθέσεις για να προταθεί και να εκλεγεί ένα πρόσωπο ως εξωτερικό μέλος είναι η ευρεία αναγνώρισή του στην επιστήμη, στα γράμματα ή στις τέχνες, η διάκρισή του στην κοινωνική, οικονομική, πολιτική και πολιτιστική ζωή σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο και η εμπειρία του σε θέση ευθύνης.

Πώς εκλέγεται ο πρύτανης (σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ) στο νέο μοντέλο διοίκησης;

Ο πρύτανης εκλέγεται από το σύνολο των καθηγητών του ΑΕΙ μεταξύ των δύο ή τριών υποψηφίων που προτείνει το Συμβούλιο, με πενταετή θητεία χωρίς δικαίωμα επανεκλογής.

Πηγή: http://www.infomathisi.gr/

Νεότερα από το μέτωπο

Με νέες γενικές συνελεύσεις στις σχολές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, προκειμένου να καθοριστούν οι περαιτέρω κινητοποιήσεις κατά του νέου νόμου-πλαισίου, ξεκινά η εβδομάδα.

Και ενώ το ντόμινο καταλήψεων συνεχίζεται με περισσότερα από 230 πανεπιστήμια και ΤΕΙ να έχουν βάλει «λουκέτο», στον χορό των κινητοποιήσεων μπαίνουν από σήμερα, Δευτέρα, και οι καθηγητές του ΕΜΠ που προχωρούν σε 48ωρη απεργία.

Την ερχόμενη Πέμπτη ετοιμάζεται νέο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, ενώ οι φοιτητές θα συμμετάσχουν επίσης στις διαδηλώσεις που θα γίνουν στη Θεσσαλονίκη κατά την 76η Διεθνή Εκθεση.

Η υπουργός Παιδείας, Αννα Διαμαντοπούλου, σε συνέντευξή της στον Τύπο, αναφερόμενη στις κινητοποιήσεις έκανε λόγο για παθογένειες και κομματικές σκοπιμότητες.

«Αυτά είναι τα συμπτώματα ενός συστήματος για το οποίο το συμφέρον των φοιτητών δεν έχει σχέση με τη διδασκαλία, τη γνώση και τη μάθηση. Αυτά και άλλα παρόμοια αποτελούν την αποτύπωση των παθογενειών δεκαετιών, όπου η ουσιαστική γνώση των παιδιών θυσιάστηκε στον βωμό κομματικών ισορροπιών και άλλων σκοπιμοτήτων» είπε.

Πηγή: http://www.tovima.gr/

Προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας εξετάζουν οι πρυτάνεις

Στο Συμβούλιο της Επικρατείας προτίθενται να προσφύγουν οι πρυτάνεις εναντίον του νόμου-πλαισίου για την ανώτατη εκπαίδευση,
για όλες τις ρυθμίσεις που εγείρουν ζητήματα αντισυνταγματικότητας. Αυτό αποφάσισαν κατά την έκτακτη συνεδρίασή τους στο Τεχνολογικό Πάρκο Λαυρίου.

Οι πρυτάνεις αναχώρησαν για την έδρα τους έχοντας στις αποσκευές τους δράσεις αλλά και προτάσεις για την επόμενη μέρα στα ΑΕΙ.

Τέσσερα είναι τα σημαντικότερα σημεία του ψηφίσματος:

1) Η Σύνοδος επιμένει στις ενστάσεις που είχε διατυπώσει από την αρχή για τον Νόμο-Πλαίσιο.

2) Εκφράζει την ανησυχία της για τις δυσλειτουργίες και τα προβλήματα που θα προκύψουν από την εφαρμογή του νόμου.

3) Δεσμεύεται ότι θα προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας για όλες τις ρυθμίσεις που εγείρουν ζητήματα αντισυνταγματικότητας και

4)Καλεί τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα να διασφαλίσουν την ομαλή ακαδημαϊκή λειτουργία και τάσσεται υπέρ του «Ανοιχτού Πανεπιστημίου».

Επιπλέον οι πρυτάνεις σημειώνουν ότι «δεν είναι σωστός ο τραυματισμός του πανεπιστημίου μέσω της συκοφάντησής του», και μάλιστα, όπως λένε, «σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία για τον τόπο».

Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Τριαντάφυλλος Αλμπάνης, χαρακτήρισε την κατάσταση στα Πανεπιστήμια «δύσκολα διαχειρίσιμη», εκτίμησε ότι «πάει να χαθεί ο έλεγχος» και πρόσθεσε: «εμείς θέλουμε την ομαλή λειτουργία των Πανεπιστημίων, η κατάσταση όμως είναι δύσκολη».

Σε ερώτηση τι απαντούν οι πρυτάνεις στην έκκληση της υπουργού Παιδείας, από τη Βουλή, για ανοιχτά Πανεπιστήμια ο κ. Αλμπάνης απάντησε ότι «αυτή την έκκληση την έχουμε κάνει και εμείς», θυμίζοντας και ανάλογες κινήσεις του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

Τέλος, επισήμανε τα προβλήματα υποχρηματοδότησης που εξακολουθούν, όπως είπε, εκτός των άλλων να ταλαιπωρούν τα ιδρύματα.

Πηγή:  http://infomathisi.gr/

Με αποφάσεις των Συγκλήτων διακόπτονται οι εξετάσεις!

Αιφνιδιασμένοι από τη μεγάλη πλειοψηφία με την οποία εγκρίθηκε ο νόμος για τα Πανεπιστήμια, απομονωμένοι πολιτικά και ηθικά, πλείστοι των πρυτάνεων εναποθέτουν πλέον στις κινητοποιήσεις των φοιτητικών παρατάξεων τις τελευταίες ελπίδες για τη μη εφαρμογή του. Έχοντας αποτύχει να αναστείλουν τη ψήφισή του και μετά την κοινωνική αποδοκιμασία της αμετροεπούς απόφασης της Συγκλήτου του Αθήνησι για τη μή εφαρμογή του, αναζητούν πλέον άλλους δρόμους διαφύλαξης του status quo. Περιφρονούν προφανώς τη βούληση της μεγάλης πλειοψηφίας των εκπροσώπων του Ελληνικού λαού, θεωρώντας τα Πανεπιστήμια κάτι ξέχωρο και πέραν των θεσμών και των νόμων της Ελληνικής Δημοκρατίας . Σε κάποιες άλλες εποχές, αν αυτό το έκαναν συνταγματάρχες θα το λέγαμε πραξικόπημα. Σήμερα, πως θα έπρεπε να το πούμε;

Δρομολογούν λοιπόν οι καλοί μας Πρυτάνεις συνεδριάσεις των Συγκλήτων για αναβολή ή και διακοπή των εξετάσεων - πολλά ΑΕΙ οι εξετάσεις έχουν ήδη ξεκινήσει- για να έχουν τον … χρόνο οι φοιτητές να αποφασίσουν κινητοποιήσεις! Όλα αυτά φυσικά, γιατί οι ίδιες οι φοιτητικές παρατάξεις φοβούμενες , εν μέσω εξεταστικής περιόδου, την αποδοκιμασία της μεγάλης πλειοψηφίας των φοιτητών, διστάζουν να προχωρήσουν από μόνες τους στη διακοπή των εξετάσεων και το κλείσιμο των πανεπιστημίων. Εδώ λοιπόν έρχονται οι Πρυτάνεις αρωγοί των φοιτητικών κινητοποιήσεων. Με άλλα λόγια: αφού δεν το κλείνουν οι φοιτητές από μόνοι τους, ας τους δώσουμε μια χείρα βοηθείας να το κάνουν . Κάπως έτσι σκέφτονται προφανώς οι ταγοί των Ανωτάτων Ιδρυμάτων μας, αυτοί δηλαδή, οι οποίοι ως κύριο καθήκον έχουν την υπεράσπιση της ελευθερίας του ακαδημαϊκού και διδακτικού έργου στα Ιδρύματα των οποίων προΐστανται. Κατάχρηση εξουσίας και υπέρβαση των αρμοδιοτήτων των διοικητικών οργάνων για τη διευκόλυνση προσωπικών, πολιτικών και κομματικών επιδιώξεων: η πλήρης συναλλαγή σε όλο της το μεγαλείο!

Ξεχνούν όμως, Πρυτάνεις και παρατάξεις ότι με τον τρόπο αυτό προσφέρουν, τόσο νωρίς, την πλήρη δικαίωση σε όσους από την αρχή επέμεναν ότι κάθε μεταρρύθμιση στα Πανεπιστήμια θα έπρεπε να ξεκινά από την αλλαγή του συστήματος διοίκησης. Ότι η συνδιοίκηση μετεξελίχθηκε, δυστυχώς, σε συνδιαλλαγή. Ότι οι εμπειρίες του Ν. 1268/82 σε αυτόν τον τομέα ήταν απολύτως αρνητικές. Ότι οι φοιτητικές - κομματικές παρατάξεις δεν έχουν θέση σε ένα σύγχρονο Πανεπιστήμιο.

Το σημερινό αυτό αλισβερίσι Πρυτάνεων και παρατάξεων ας είναι το τελευταίο. Σε αυτό τουλάχιστον το σημείο ο νέος νόμος εγγυάται μια νέα πραγματικότητα.

Ο κ. Στέλιος Δ. Κατρανίδης είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.

Πηγή: http://www.tovima.gr

Πανεπιστημιακοί...

Νομικές οδούς αναζητούν από το πρωί οι πρυτάνεις των ΑΕΙ στη Σύνοδό τους που γίνεται στο Λαύριο, ώστε να εκφράσουν την αντίθεσή τους στις διατάξεις του νέου Νόμου Πλαισίου.

Το κεντρικό θέμα στο οποίο θα επικεντρώσουν τις κινήσεις τους είναι τα εξωτερικά μέλη των νέων Συμβουλίων Διοίκησης των ΑΕΙ.

Στην συνεδρίασή τους συμμετέχουν οι συνταγματολόγοι κ.κ. Κ.Χρυσόγονος και Χαρ. Ανθόπουλος.

Πάντως οι πρυτάνεις τάσσονται υπέρ των ανοικτών πανεπιστημίων και συζητούν πρόταση προς το υπουργείο Παιδείας για παράταση ενός χρόνου στην εφαρμογή του νόμου, λόγω της κρίσης και της δύσκολης περιόδου που διανύει η χώρα.

Οι πρυτάνεις ωστόσο δεν έχουν συντάξει την Διαπιστωτική Πράξη με την οποία θα ξεκινήσουν οι διαδικασίες για την εκλογή των νέων Συμβουλίων Διοίκησης. Στην περίπτωση που αυτή δεν γίνει, ο νόμος δίνει την αρμοδιότητα στην υπουργό Παιδείας να το κάνει.

Το υπουργείο Παιδείας ανακοινώνει σύντομα το ακριβές χρονοδιάγραμμα για την εκλογή των Συμβουλίων Διοίκησης καθώς εξετάζονται και προτάσεις μικρής παράτασης της διαδικασίας (κανονικά οι διαδικασίες αυτές ξεκινούσαν 15 Σεπτεμβρίου).

Στο μεταξύ, οι φοιτητικοί σύλλογοι πανεπιστημίων και ΤΕΙ αναφέρουν ότι οι καταλήψεις πανελλαδικά έφτασαν τις 150.

Πηγή:http://www.tovima.gr/

ΑΕΙ: ο νόμος πλαίσιο και οι βάσεις

Την ερχόμενη εβδομάδα ο νέος νόμος-πλαίσιο

Την ερχόμενη Τετάρτη ψηφίζεται στη Βουλή, όπως έγινε γνωστό σήμερα, ο νέος Νόμος Πλαίσιο για τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ.

Η επόμενη εβδομάδα επομένως θα είναι πλήρης εξελίξεων, καθώς δίνουν συνέντευξη την Δευτέρα 22 του μήνα οι εκπρόσωποι της Ομοσπονδία των καθηγητών ΑΕΙ (ΠΟΣΔΕΠ) καθώς και η κίνηση των 900 πανεπιστημιακών που τάσσονται κατά του σχεδίου Νόμου («Υπεράσπιση του δωρεάν και δημοσίου πανεπιστημίου).

Ακόμη συνάντηση έχουν την Δευτέρα για να καθορίσουν την στάση τους και οι εκπρόσωποι της Συνόδου πρυτάνεων ΑΕΙ.

Βάσεις

Τη Δευτέρα 29 Αυγούστου θα δοθούν στη δημοσιότητα οι βάσεις εισαγωγής σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, όπως ανακοίνωσε η υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου.

Σύμφωνα με στοιχεία των Νέων, η πλειοψηφία των τμημάτων που συγκεντρώνουν μεγάλη ζήτηση από τους υποψήφιους θα σημειώνουν φέτος αισθητή πτώση σε όλα τα Επιστημονικά Πεδία.

Πάνω από 8.000 θέσεις σε δεκάδες ΤΕΙ θα ανοίξουν τις εισόδους τους σε υποψηφίους με βαθμολογίες κάτω από 10.000 μόρια, ενώ αναμένεται ότι πάνω από 3.000 θέσεις θα μείνουν ακάλυπτες.

Τα υψηλόβαθμα τμήματα, όπως τα ιατρικά, οδοντιατρικά, φαρμακευτικά, πολυτεχνικά, νομικά, παιδαγωγικά και οικονομικά των δύο μεγάλων αστικών κέντρων και ακόμη περισσότερο της περιφέρειας θα χαμηλώσουν σημαντικά τις βάσεις εισαγωγής τους.

Ιδιαίτερα τα ιατρικά, οδοντιατρικά και φαρμακευτικά τμήματα αναμένεται να σημειώσουν αρκετά μεγάλη πτώση.

Ωστόσο, θα υπάρξει και άνοδος των βάσεων στα κεντρικά τμήματα Αθήνας και Θεσσαλονίκης με μεσαίες, χαμηλές έως και πολύ χαμηλές βαθμολογικές βάσεις κυρίως του 1ου και 3ου Επιστημονικού Πεδίου.

Είναι χαρακτηριστικό ότι βάσεις σαν τις περσινές που άρχιζαν από τα 868 μόρια σε ΤΕΙ του 4ου Επιστημονικού Πεδίου ή από 1.000 έως 1.164 μόρια σε ΤΕΙ του 2ου ή του 5ου Επιστημονικού Πεδίου δεν θα δούμε φέτος.

Παράλληλα, και ορισμένα τμήματα με ειδικά μαθήματα θα ακολουθήσουν αντίστροφη πορεία, σημειώνοντας άνοδο στις βάσεις εισαγωγής τους.

Αντιδράσεις των κομμάτων

«Η παρωδία των φετινών πανελλαδικών εξετάσεων συνεχίζεται και η αγωνία των υποψηφίων παρατείνεται. Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας έχει καταρρίψει κάθε αρνητικό ρεκόρ στην διεξαγωγή και ολοκλήρωση των πανελλαδικών εξετάσεων. Για πρώτη φορά φέτος οι εξετάσεις ξεκίνησαν νωρίτερα από ποτέ (12 Μαίου). Δεν έφτασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι για να είναι έτοιμοι και να ανακοινώσουν τις βάσεις εισαγωγής» σχολίασε ο αρμόδιος τομεάρχης της ΝΔ κ. Αρης Σπηλιωτόπουλος.

Ο εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ Κ. Αϊβαλιώτης τάχθηκε υπέρ της κατάργησης της εξεταστικής διαδικασίας, και πρότεινε ελεύθερη είσοδο στα πανεπιστήμια. Παράλληλα πρότεινε να υπάρχουν σκληρές δοκιμασίες μεταξύ πρώτου και δευτέρου έτους.Συγκεκριμένα ο εκπρόσωπος του κόμματος χαρακτήρισε τις πανελλήνιες εξετάσεις «χάσιμο χρόνου και μεγάλη οικονομική αιμορραγία για τις οικογένειες». Σύμφωνα με τον ίδιο, «αυτό που χρειάζεται είναι η ελεύθερη είσοδος στα πανεπιστήμια και σκληρές δοκιμασίες μεταξύ 1ου και 2ου έτους».

Πηγή: http://www.in.gr

Lykke Li: I follow rivers...

Λοιπόν αυτό το περίεργο κομμάτι και αυτό το περίεργο video clip έχουν κολλήσει στο μυαλό μου εδώ και 5 μέρες περίπου, οπότε και το ακούω συνεχώς στο repeat!!

Πώς μπορώ να εξηγήσω αυτό το "κόλλημα" αν εξαιρέσουμε την απλοϊκή υπόθεση ότι είμαι τελείως βλαμένος;

Ρώτησα και το φίλο και συνάδελφο Γιάννη:"Γιατί έχω κολλήσει ρε φίλε και το ακούω συνέχεια αυτό το κομμάτι;" και μου απάντησε:"Δε με νοιάζει ρε!!". Άρα;

Πρέπει να βρω μόνος μου την απάντηση...Αλλά βαριέμαι αυτή τη στιγμή τόσο πολύ...

Εύρηκα: αυτό είναι ρε συ... Έχει μια απίστευτη χαλαρότητα και βαριεστιμάρα και το ίδιο το τραγούδι από μόνο του... Και σίγουρα είναι ειρωνικό και κοροϊδευτικό... Ό,τι πρέπει δηλαδή!!

Ναι...Σίγουρα βοηθάει ο μονότονος ρυθμός και η άτονη, κουρασμένη και ξέπνοη φωνή της Lykke σε όλο το σκηνικό...Πάντως δοκίμασα να ακούσω και κανένα άλλο τραγούδι της χωρίς επιτυχία είναι η αλήθεια...Δε μου αρέσανε!

Half day passed

Empty streets, the wind came today,

> Empty desks, lazy thoughts,

> Drink raki last night, listening Nick Drake,

> Our hopes are fake.

> Naked beans,

> Put in boiling machines,

> That's my lunch for today...

WRITTEN BY LEANDROS

PERFORMED BY “THE FALLEN ANGEL”

Ποίηση

Αλητισμός του Τεύκρου Ανθία (1904-1968)
		«Τι τρομερός, τι τρομερός, πούναι κι αυτός ο αλητισμός!» Τέτια μιλώ, παραμιλώ, την κάθε μέρα και γελώ με τον ανόητο εαυτό μου,
πόχει πιστέψει στη ζωή και την ερμιά του κόσμου.
		«Σήμερις έχουμε ψωμί, κι αν δεν υπάρχει, θα βρεθεί!» Με τέτια σκέψη τριγυρνώ εδώ κι εκεί κι όλο περνώ πάντα μες τ΄ όνειρο, στην πλάνη,
και το κουφάρι μου γερνά, κοντεύει να πεθάνει.
		«Κάποιαν αγάπη καρτερώ και θάρθει σύντομα, θαρρώ». Φτωχή καρδιά, καρδιά τρελή, πόχεις πεποίθηση πολλή στα μαδημένα τα φτερά σου,
είν΄ ο αγέρας δυνατός κι ανάλαφρη η χαρά σου.
		«Δεν ήρθε απόψε. Τι μ΄ αυτό; Στη μοναξιά θ΄ αναπαυτώ». Ίσως και νάρθει την αυγή, εδώ στον πάγκο να με βρει, μ΄ ένα φιλί να με ξυπνήσει.
Τάχα γιατί ν΄ απελπιστώ κι αν λίγο ακόμη αργήσει;
		«Ω τι γλυκός, ω τι γλυκός, πούναι κι αυτός ο αλητισμός!» Τέτιον επίλογο θα πω, σα μια νυχτιά θα κοιμηθώ στον ουρανό από κάτου
και θ΄ απλωθεί τριγύρω μου το σκότος του θανάτου.-
		Συλλογή Τα σφυρίγματα του αλήτη, Αθήνα 1929, σ. 7-8.

Διογένης ο Κύων

Ο Διογένης ο «Κυνικός» (ή Κύων), γνωστός κι ως ο Διογένης ο Σινωπεύς, ήταν Έλληνας φιλόσοφος, που γεννήθηκε στη Σινώπη του Πόντου περίπου το 412 π.Χ. (σύμφωνα με άλλες πηγές το 399 π.Χ.) και θεωρείται ο κυριότερος εκπρόσωπος της Κυνικής Φιλοσοφίας. Σύμφωνα με έναν θρύλο, γεννήθηκε την ημέρα που πέθανε ο Σωκράτης.
Λέγεται ότι οι Σινωπείς τον εξόρισαν γιατί παραχάραξε το τοπικό νόμισμα. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι ακολούθησε στην εξορία τον πατέρα του Ικεσία, επόπτη του νομισματοκοπείου της Σινώπης, όταν αυτός κατηγορήθηκε σαν παραχαράκτης. Ο Διογένης λόγω της εξορίας, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα ως πολιτικός εξόριστος το 370 π.Χ. Συνήθως, τα καλοκαίρια έμενε στην Κόρινθο και τους χειμώνες στην Αθήνα.
Πολύ γρήγορα εντυπωσιάστηκε από τη διδασκαλία του Αντισθένη, ενός από τους πιο διαπρεπείς μαθητές του Σωκράτη και ζήτησε να γίνει μαθητής του. Λέγεται, ότι εμφανίστηκε μπροστά στον Αντισθένη, σαν τραπεζίτης, παρακαλώντας τον να τον δεχθεί ως μαθητή του. Ο Αντισθένης, φυσικά, αρνήθηκε να διδάξει έναν τραπεζίτη. Ο Διογένης επέμενε για πολύ καιρό. Ο Αντισθένης αποφάσισε να τον δεχθεί μόνο όταν τον είδε να είναι ντυμένος με κουρέλια, να κοιμάται στο χώμα και στις λάσπες, και να περιπλανιέται ζητιανεύοντας μαζί με τους άλλους ζητιάνους. Σύντομα ο Διογένης ξεπέρασε το δάσκαλό του, όχι μόνο σε φήμη, αλλά και στην αυστηρότητα του τρόπου ζωής. Θεωρείται το αρχέτυπο των Κυνικών, και μάλιστα πολλοί του αποδίδουν την καθιέρωση του Κυνικού τρόπου ζωής, αν και ο ίδιος αναγνωρίζει το χρέος του στον Αντισθένη. Η κυνική φιλοσοφία λέγεται έτσι γιατί οι κυνικοί είχαν ως έμβλημά τους τον Κύων (τον σκύλο) και έλεγαν «εμείς διαφέρουμε από τους άλλους σκύλους διότι εμείς δεν δαγκώνουμε τους εχθρούς αλλά τους φίλους, για να τους διορθώσουμε». Οι κυνικοί φιλόσοφοι πρέσβευαν την απόλυτη αμφισβήτηση των πάντων, απέρριπταν κάθε εξουσία και ήθελαν την απόλυτη ελευθερία του ανθρώπου.
Ο Διογένης δεν συγκρότησε ένα θεωρητικό σύστημα αξιών, αλλά με τις πράξεις του γελοιοποίησε, εξευτέλισε κυριολεκτικά τις κυρίαρχες κοινωνικές συμβάσεις, σε σημείο που δύσκολα θα έφτανε και ο πιο ριζοσπαστικός αναρχικός της εποχής μας. Το έδαφος είχε ήδη προλειάνει ο Αντισθένης, ο οποίος κήρυττε δημοσίως ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει κυβέρνηση, ατομική ιδιοκτησία, επίσημη θρησκεία, γάμος. Απέρριψε τη φήμη και τις τιμές, αλλά η επίδειξη του ασκητισμού του ήταν τόσο καινούργια για τους Έλληνες ώστε προσήλκυσε μεγάλη προσοχή και πολλοί έφτασαν να τον θεωρούν εξαιρετικά σοφό.
Ο Διογένης έθιξε αποκλειστικά κοινωνικά και ηθικά προβλήματα. Η διδασκαλία του ήταν ουσιαστικά επαναστατική και ανατρεπτική για την τάξη που επικρατούσε τότε. Προσπάθησε με τα επιχειρήματα του, να αλλάξει την ανθρώπινη κοινωνία που είχε διαφθαρεί. Αυτό κατά την γνώμη του θα γινόταν δυνατό, αν ο άνθρωπος επέστρεφε στην φύση. Πίστευε δηλαδή πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη φυσική ζωή και πως μόνο με την αυτάρκεια, την λιτότητα, την αυτογνωσία και την άσκηση μπορεί να την εξασφαλίσει. Υπήρξε είρωνας καυστικότατος και ονειδιστής των ανθρώπινων αδυναμιών, προπάντων δε της ματαιοδοξίας και της υπεροψίας. Τρεφόταν μόνο από προσφορές των θαυμαστών του. Ο Διογένης ο Λαέρτιος παραθέτει μεγάλο κατάλογο από έργα του Διογένη από τα οποία σώζονται αρκετά δυστυχώς όχι στη Ελληνική.
Ο Διογένης πίστευε πως ο άνθρωπος είναι από τη Φύση εφοδιασμένος με όλα όσα χρειάζεται και δεν έχει ανάγκη από περιττά πράγματα. Μόνος του δημιουργεί για τον εαυτό του πλήθος τεχνητές ανάγκες και επιθυμίες, που τελικά τον υποδουλώνουν. Για τον Διογένη μόνο η ικανοποίηση των φυσικών αναγκών οδηγεί στην ευτυχία και καμία σωματική ανάγκη δεν μπορεί να θεωρηθεί ανήθικη, αφού η φύση τις δημιουργεί όλες. Ωστόσο, οι φυσικές ανάγκες μπορούν να δαμαστούν με την άσκηση, δηλαδή με το να ασκεί κάποιος το σώμα του, ώστε να περιορίζονται οι ανάγκες του στο ελάχιστο δυνατό. Αυτό θα βοηθήσει τον άνθρωπο να αποκτήσει αυτάρκεια: όσο πιο λίγες και απλές είναι οι ανάγκες του, τόσο πιο εύκολα θα μπορεί να τις ικανοποιεί. Η παράδοση στις σωματικές απολαύσεις συνιστά αδυναμία αλλά και αδικία. Στον ευτραφή ρήτορα Αναξιμένη έλεγε σαρκαστικά ο Διογένης: «Αναξιμένη, δώσε λίγη κοιλιά και στους φτωχούς».
Ο Διογένης και οι μεταγενέστεροί του Κυνικοί απορρίπτουν ό,τι σηματοδοτεί τον ανθρώπινο πολιτισμό. Ο Νόμος δεν έχει καμία απολύτως αξία απέναντι στη φύση, διότι οι νόμοι είναι ανθρώπινα έργα και διαφέρουν από χώρα σε χώρα, επομένως δεν έχουν αντικειμενικό κύρος και είναι ανάξιοι σεβασμού. Για τον λόγο αυτό, ακριβώς, κανένα δικαστήριο δεν είναι αρμόδιο να κρίνει τις πράξεις κάποιου, ούτε και οποιαδήποτε εξουσία έχει το δικαίωμα να καθορίζει τη ζωή των ανθρώπων.
Χρησιμοποιούσε τον αστεϊσμό και το λογοπαίγνιο ως μέσο για τα διδάγματά του. Εφαρμόζοντας στην πράξη τις αρχές του κυκλοφορούσε στην Αθήνα ξυπόλυτος, φορώντας χειμώνα καλοκαίρι το ίδιο ρούχο και μόνο στα μεγάλα κρύα δανειζόταν από κάποιο φίλο του ένα μανδύα και είχε στην πλάτη του ένα σακούλι όπου έβαζε τίποτε τρόφιμα και ένα τάσι για να πίνει νερό. Κοιμόταν χωρίς να μεταχειρίζεται στρωσίδια μέσα σε ένα…πιθάρι, με φύλακες τα σκυλιά του, που άλλοτε το κυλούσε στη Βασίλειο Στοά κι άλλοτε στο Μητρώο, κάτω από την Ακρόπολη, αποδεικνύοντας, έτσι, πως και το σπίτι ακόμα ήταν κάτι το περιττό. Απέρριπτε την πολυθεΐα και τις θρησκευτικές λατρείες, ως αυθαίρετους ανθρώπινους θεσμούς.
Περιγελούσε τους ρήτορες που στους λόγους τους έκαναν πολύ θόρυβο περί δικαιοσύνης αλλά ουδέποτε την εφάρμοσαν στη ζωή τους. Έλεγε ότι οι άνθρωποι αγωνίζονται να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλο σε υλικά αποκτήματα, αλλά κανένας δεν αγωνίζεται να γίνει καλύτερος και αληθινός.
Δε δημιούργησε ποτέ δική του οικογένεια και θεωρούσε τον εαυτό του ως «πολίτη του κόσμου» (κοσμοπολίτης).Οι Αθηναίοι αγαπούσαν τον Διογένη, για την ετοιμότητα και την ευφυΐα του, με τις οποίες απαντούσε σε κάθε ερώτηση που του έκαναν, καθώς και για τον αδυσώπητο και τραχύ τρόπο με τον οποίο έσκωπτε τα κακώς έχοντα στην κοινωνία. Τη σκέψη του την απασχολούσαν αποκλειστικά τα ηθικοκοινωνικά προβλήματα, η δε διδασκαλία του, ουσιαστικά, ήταν επαναστατική και ανατρεπτική της υφισταμένης τάξεως. Γι’ αυτό όταν ένας νεαρός του έσπασε το πιθάρι, μαστίγωσαν τον νεαρό και του έδωσαν άλλο.
Σ’ ένα ταξίδι του στην Αίγινα, ο Διογένης συνελήφθη από πειρατές και στάλθηκε στην Κρήτη όπου και εκτέθηκε για πώληση. Ο Ξενιάδης, εντυπωσιασμένος από το πνεύμα του Διογένη, τον αγόρασε παίρνοντάς τον μαζί του στην Κόρινθο. Εκεί του εμπιστεύτηκε το νοικοκυριό του και του ανέθεσε την ανατροφή των δύο γιων του. Ο Διογένης φέρεται να είπε στον Ξενιάδη, «Πρέπει να με υπακούεις, παρόλο που είμαι σκλάβος· διότι εάν ο γιατρός ή ο καπετάνιος πλοίου βρίσκονταν υπό δουλεία, θα υπακούονταν».
Ο Διογένης εκτελούσε τα καινούργια του καθήκοντα με τέτοια επιτυχία που ο Ξενιάδης συνήθιζε να λέει στους γύρω του, «Ένας έντιμος μεγαλοφυής μπήκε στο σπίτι μου.» Ο Εύβουλος, στο βιβλίο του με τον τίτλο «Η πώληση του Διογένη», μας περιγράφει πώς ο Κυνικός φιλόσοφος διαπαιδαγωγούσε τους γιους του Ξενιάδη. Τους μάθαινε ν’ αποστηθίζουν πολλά χωρία από ποιητές, ιστορικούς και από τα κείμενα του ίδιου του Διογένη. Τους ασκούσε με κάθε τρόπο στο ν’ αποκτήσουν καλή μνήμη. Στο σπίτι τους μάθαινε να αυτοεξυπηρετούνται και να είναι ευχαριστημένοι με λιτό φαγητό και νερό. Τους μάθαινε να κόβουν τα μαλλιά τους κοντά και να μην τα στολίζουν, να σκεπάζονται με ελαφρά σκεπάσματα, να περπατούν ξυπόλητοι, σιωπηλοί, χωρίς να κοιτάζουν γύρω τους στους δρόμους. Τα παιδιά έτρεφαν μεγάλο σεβασμό για το Διογένη και ζητούσαν χάρες από τους γονείς τους γι’ αυτόν. Επιπλέον ο Διογένης τους δίδαξε ιππασία, σκοποβολή, σφαιροβολία, και ακοντισμό. Αργότερα, όταν έφτασαν σε ηλικία για το σχολείο της παλαίστρας, δεν επέτρεπε στο δάσκαλο να τους δώσει πλήρη αθλητική εκπαίδευση, αλλά μόνο τόση ώστε να τους κρατάει σε καλή φυσική κατάσταση.
Στην Κόρινθο ο Διογένης έζησε το υπόλοιπο της ζωής του, την οποία αφιέρωσε αποκλειστικά στο να κηρύττει τα δόγματα της ενάρετης αυτοκυριαρχίας. Στα Ίσθμια (μια από τις τέσσερις μεγάλες πανελλήνιες γιορτές του αρχαίου κόσμου) δίδασκε σε μεγάλα ακροατήρια που στράφηκαν προς αυτόν μετά το θάνατο του Αντισθένη.
Ο Διογένης, είχε παντού εχθρούς ή φίλους που διασκέδαζαν μαζί του, εμπαίζοντάς τον, εξορίστηκε από την πατρίδα του, πουλήθηκε ως δούλος, κέρδισε την ελευθερία του, γνώρισε όλες τις πτυχές της ζωής αφού έγινε απο τραπεζίτης μέχρι ζητιάνος, και από φιλόσοφος μέχρι σκύλος (ζώντας σκυλίσια ζωή), στο τέλος κοιμόταν μέσα σε ένα μεγάλο πιθάρι. Δήλωνε ότι ήταν εναντίον του πολιτισμού, αφού «Οι άνθρωποι είναι ζώα και τα ζώα δεν έχουν πολιτισμό, έχουν μόνο φυσικές ανάγκες, αλλά ας γίνουν τα ζώα πρώτα άνθρωποι και έπειτα ας κάνουν και πολιτισμό, πράγμα δύσκολο, αφού μέχρι στιγμής δεν υπάρχει πουθενά, εκτός εάν μιλάμε για χρήματα, για πόλεμο και για θεάματα».
Πολλοί γελούσαν μαζί του επειδή κοιμόταν στο πιθάρι του κι εκείνος γελούσε μαζί τους επειδή δεν χωρούσαν στο πιθάρι του, γιατί ήταν χοντροί. «Η φιλοσοφία δεν έχει σπίτι» έλεγε, «γιατί είναι τόσο μεγάλη που δεν χωράει σε κανένα σπίτι και μπορεί να έχει σαν στέγη της μόνο τον ουρανό».
Έχοντας διαπιστώσει ότι ο άνθρωπος δεν είναι παρά ένα ζώο, ο Διογένης έκανε την ανάγκη του δημοσίως, και έλεγε ότι απολύτως καμία σωματική ανάγκη δεν θα έπρεπε να θεωρείται ανήθικη ή πρόστυχη αφού η φύση την δημιουργεί. Ο Διογένης, επίσης, αυνανιζόταν δημοσίως, κατά προτίμηση στην αγορά.
Για το θάνατο του Διογένη υπάρχουν διάφορες πληροφορίες. Οι ιστορικοί, όμως, δεν είναι βέβαιοι ούτε για το χρόνο ούτε για τον τρόπο του θανάτου του. Πιστεύεται ότι ο Διογένης πέθανε 323 π.Χ στην Κόρινθο πολύ γέρος και κατά την παράδοση την ίδια μέρα που πέθανε στη Βαβυλώνα ο Αλέξανδρος. Οι Κορίνθιοι του έκαναν μεγαλοπρεπή κηδεία και στον τάφο του έστησαν μαρμάρινο κίονα, πάνω στον οποίο έστεκε καμαρωτός ένας σκύλος από μάρμαρο της Πάρου (κύνα). Λέγεται ότι είχε προκύψει διαμάχη μεταξύ των μαθητών του για το ποιος θα τον θάψει. Τελικά, με εισήγηση ανδρών επιρροής, θάφτηκε από τους γιους του Ξενιάδη. Στη συνέχεια συμπατριώτες του από τη Σινώπη τον τίμησαν με ορειχάλκινα αγάλματα, κοντά στη γιγαντιαία κολόνα με το σκύλο, πάνω στα οποία χάραξαν την ακόλουθη επιγραφή: «Ο χρόνος κάνει ακόμη και το χαλκό να παλιώνει· αλλά τη δόξα σου, ω Διογένη, η αιωνιότητα ποτέ δεν θα καταστρέψει. Διότι εσύ μόνος δίδαξες στους θνητούς το μάθημα της αυτάρκειας και το πιο ενάρετο μονοπάτι της ζωής».
Ο Διογένης άφησε πίσω του μαθητές που ακολούθησαν τον ίδιο τρόπο ζωής και καυτηρίασαν έμπρακτα την αφύσικη και τεχνητή ζωή του πολιτισμού. Από τους πιο γνωστούς συνεχιστές του είναι ο Κράτης o Θηβαίος, που έζησε ως επαίτης, έχοντας μάλιστα στο πλευρό του την Ιππαρχία, κοπέλα από αρχοντική οικογένεια και αδελφή του επίσης Κυνικού Μητροκλή.

---

Ο Διογένης ο Λαέρτιος παραθέτει μακρότατο κατάλογο των έργων του φιλοσόφου, από τα οποία όμως τίποτα δεν διασώθηκε. Ο ίδιος συνέλεξε αποφθέγματα, ανέκδοτα και λεπτομέρειες από το βίο του μεγάλου κυνικού. Πολλά όμως απ’ αυτά όμως, ίσως και να είναι επινοήματα των μεταγενεστέρων θαυμαστών του. Ενδεικτικά αναφέρονται τα ακόλουθα:

• Ο Διογένης είχε συλληφθεί αιχμάλωτος και κατάληξε στα δουλοπάζαρα. Ο δουλέμπορος δεν τον άφηνε να καθίσει, γιατί ήθελε να βλέπει ο κόσμος την «πραμάτεια» του. Ο Διογένης τότε του είπε, «Δεν έχει σημασία γιατί και τα ψάρια όπως και να στέκονται το ίδιο πωλούνται». Ο Ξενιάδης, πλούσιος, αριστοκράτης της εποχής είδε τον Διογένη και θέλησε να τον αγοράσει. Συζήτησε με τον δουλέμπορο και ο δουλέμπορος πλησίασε τον Διογένη και του λέει «αυτός ενδιαφέρεται να σε αγοράσει, τί δουλειά ξέρεις να κάνεις να του πώ;». Ο Διογένης με λογοπαίγνιο απαντά «ανθρώπων άρχειν» και συμπλήρωσε «Φώναξε μήπως κάποιος θέλει δεσπότη». Το λογοπαίγνιο αυτό, ενός δούλου που δήλωνε «άρχειν ανθρώπων» άρεσε στον Ξενιάδη που χαμογέλασε και τον αγόρασε, αφού αντιλήφθηκε τις δύο έννοιες που με οξυδέρκεια έθεσε ο Διογένης. «Διοικώ τους ανθρώπους και διδάσκω στους ανθρώπους αρχές». Ο Ξενιάδης ανάθεσε στον Διογένη την διδασκαλία των παιδιών του, και έτσι ο Διογένης έμεινε στο Κράθειον, ένα προάστειο της Κορίνθου.
• Οι φίλοι του Διογένη θέλησαν να τον ελευθερώσουν (από δούλο του Ξενιάδη) και εκείνος τους απεκάλεσε ανόητους, γιατί, όπως είπε, «τα λιοντάρια δεν είναι δούλοι αυτών που τα τρέφουν, αλλά αυτοί που τρέφουν τα λιοντάρια είναι δούλοι των λιονταριών, αφού ο φόβος χαρακτηρίζει τους δούλους, ενώ τα θηρία προκαλούν φόβο στους ανθρώπους».
• Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν στη Κόρινθο, ήθελε να γνωρίσει τον Διογένη και έστειλε ένα υπασπιστή του να βρει τον Διογένη που ήταν στο Κράθειο και να του τον παρουσιάσει. Αφού ο υπασπιστής τον εντόπισε, του είπε: «Σε ζητεί ο Βασιλεύς Αλέξανδρος να σε δεί». Ο Διογένης απάντησε «Εγώ δεν θέλω να τον δω. Εάν θέλει αυτός ας έρθει να με δει». Και πράγματι, ο βασιλεύς Αλέξανδρος πήγε να δεί τον Διογένη. Τον πλησιάζει ο Αλέξανδρος και του λέει «Είμαι ο Βασιλεύς Αλέξανδρος». Ο Διογένης ατάραχος απαντά «Και γώ είμαι ο Διογένης ο Κύων».Ο Μέγας Αλέξανδρος απορεί και του λέγει «Δεν με φοβάσαι;». Ο Διογένης απαντάει «Και τί είσαι; Καλό ή κακό;». Ο Αλέξανδρος μένει σκέπτικος. Δεν μπορεί ένας βασιλεύς να πει ότι είναι κακό, και άμα είναι καλό, γιατί κάποιος να φοβάται το καλό; Αντί να απαντήσει ο Αλέξανδρος τον ερωτεί εκ νέου «Τί χάρη θές να σου κάνω;» και ο Διογένης ξανά με λογοπαίγνιο απαντά «Αποσκότησόν με». Βγάλε με δηλαδή από το σκότος, την λήθη, και δείξε μου την αλήθεια. Με το έξυπνο λογοπαίγνιο του Διογένη, η απάντηση του μπορεί και να εννοηθεί εώς «Σταμάτα να μου κρύβεις τον ήλιο», καθώς οι κυνικοί πίστευαν πώς η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκετε στη λιτότητα, στη ζεσταςιά του ήλιου και δεν ζητεί τίποτα από τα υλικά πλούτη. Μόλις το άκουσε αυτό ο Αλέξανδρος είπε το περίφημο: «Εάν δεν ήμουν Αλέξανδρος, θα ήθελα να ήμουν Διογένης».
• Ο Πλάτων τιμούσε τον Διογένη, που τον ονόμαζε «Σωκράτη μαινόμενο», εκείνος όμως δεν είχε σε μεγάλη υπόληψη τον ιδρυτή της Ακαδημίας και δεν άφηνε ευκαιρία να τον ειρωνεύεται. Όταν ο Πλάτων διατύπωσε τον γνωστό ορισμό για τον άνθρωπο: «Ζώον δίπουν άπτερον» (ζώο με δύο πόδια και χωρίς φτερά) ο Διογένης μάδησε ένα πετεινό και τον παρουσίασε στην αγορά λέγοντας «Ιδού ο άνθρωπος του Πλάτωνος» κι αυτός τότε συμπλήρωσε τον ορισμό με το «και πλατώνυχον».
• Μια μέρα μπήκε στο πλουσιόσπιτο του Πλάτωνα και με τα ξυπόλυτα (και βρώμικα) πόδια του πατούσε στα χαλιά λέγοντας «πατώ τον του Πλάτωνος τύφον (ματαιοδοξία)».
• Όταν ο Πλάτων τον είδε μια μέρα να γευματίζει μονάχα με ψωμί κι ελιές, δεν κρατήθηκε και τον πείραξε λέγοντας: «Αν είχες πάει στο Διονύσιο, δε θα ‘τρωγες τώρα ελιές». Ο Διογένης όμως δεν του τη χάρισε: «Αν έτρωγες ελιές δε θα χρειαζόταν να πάς στον Διονύσιο» (Σημείωση: Ο Διονύσιος ήταν τύραννος των Συρακουσών ο δε Πλάτων πήγε κοντά του προσπαθώντας να εφαρμόσει στην πράξη τις ιδέες που είχε διατυπώσει στην «Πολιτεία» του).
• Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιάς κοπέλας. Ο Διογένης τον βλέπει. Ξέρει ο Διογένης ότι ο Διδύμων είναι τύπος ερωτύλος, κοινώς γυναικάς. Και του λέει «Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως εξετάζοντας τον οφθαλμό, πειράξεις την κόρην».
• Είναι ο Διογένης καλεσμένος σε ένα γεύμα και πηγαίνει στο λουτρό για να πλυθεί πριν φάει. Αλλά το λουτρό είναι πολύ βρώμικο. Δεν παραπονιέται, δεν λέει «είναι βρώμικο το λουτρό», και δεν προσβάλει τον οικοδεσπότη αλλά με αστεϊσμό ερωτεί «Οι εδώ λουόμενοι, που πλένονται κατόπιν;».
• Όταν ο Διογένης ρωτήθηκε που είδε ενάρετους (σύμφωνα με τις αρχές του) άντρες, αποκρίθηκε, «Άντρες πουθενά, στην Σπάρτη όμως, είδα παιδιά».
• Ο Διογένης καυτηρίαζε τον πόλεμο, με τον δικό του, ιδιότυπο τρόπο: Οι Κορίνθιοι προετοιμάζονταν πυρετωδώς για να πολεμήσουν τον Φίλιππο της Μακεδονίας και για να μη φανεί ότι ο Διογένης μένει άπρακτος, πήρε κι αυτός το πιθάρι του και άρχισε να το τσουλάει πάνω κάτω!
• Θέλησε κάποτε να πειράξει ένα ευνούχο μοχθηρό τύπο αφού έβλεπε τις πράξεις του και είχε ακούσει γι’ αυτόν. Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να βάζουν πάνω από την θύρα της οικίας τους ένα θυραίο. Αυτό ήταν ένα σύμβολο ή σήμα ή ρητό που διάλεγαν για την οικία τους. Ο μοχθηρός αυτός άνδρας είχε βάλει άνωθεν της οικίας του το εξής ρητό. «Μηδέν εισίτω κακόν» ( Να μην μπει κανένα κακό). Και ο Διογένης κτύπησε την πόρτα και ρώτησε: «Ο οικοδεσπότης από πού μπαίνει;».
• Όταν ρωτήθηκε ποιανού ζώου το δάγκωμα είναι το χειρότερο, λέγεται πως απάντησε: «Ανάμεσα στα άγρια, του συκοφάντη, και ανάμεσα στα ήμερα του κόλακα».
• Μια μέρα, ενώ συζητούσε επί σοβαρού θέματος κι ελάχιστοι τον άκουγαν, άρχισε να σφυρίζει· τότε, καθώς πλήθος μαζεύτηκε αμέσως γύρω του, τους επέπληξε λέγοντας, «Εσείς σπεύδετε με όλη σας τη σοβαρότητα για ν’ ακούσετε ανοησίες, αλλά είστε πολύ αργοί και περιφρονητικοί όταν το θέμα είναι σοβαρό».
• Όταν κάποιος του είπε, «οι περισσότεροι άνθρωποι γελούν μαζί σου», η απάντησή του ήταν, «πολύ πιθανόν οι γάιδαροι να γελούν μ’ αυτούς· αλλά όπως δεν τους νοιάζει για τα γαϊδούρια, ούτε και μένα με νοιάζει γι’ αυτούς».
• Ο Μέγας Αλέξανδρος κάποτε θέλησε να πειράξει τον Διογένη και αφού έλεγε ότι ήταν Κύων, του έστειλε ένα πιάτο κόκκαλα. Μετά όταν τον συνάντησε τον Διογένη τον ρώτησε: «Σου άρεσε Κύων το δώρο μου;». Και ο Διογένης του απάντησε «Το έδεσμα ήταν άξιο για κύων, αλλά το δώρο δεν ήταν καθόλου άξιο για βασιλέα».
• Όταν από τα βάθη της Ασίας ο Αλέξανδρος έστειλε στον τοποτηρητή του Αντίπατρο μήνυμα με κάποιον αγγελιοφόρο, που λεγόταν Αθλίας, ο Διογένης σχολίασε: «Αθλίας παρ΄αθλίου δι΄αθλίου προς άθλιον» (Ο άθλιος στέλνει άθλια επιστολή με τον Άθλιο προς ένα άθλιο).
• Τον ρώτησε κάποιος τύραννος ποιος είναι ο καλύτερος χαλκός για να χυτευθεί ένα άγαλμά του και ο Διογένης του είπε «ο δι΄ου Αρμόδιος και Αριστογείτων εχυτεύθησαν» (δηλαδή ο χαλκός από τον οποίο γίνανε τα αγάλματα του Αρμόδιου και του Αριστογείτονα – των τυραννοκτόνων).
• Μια μέρα, παρατήρησε μια τοιχογραφία που εικόνιζε δύο κενταύρους, πανάθλια ζωγραφισμένος και ρώτησε : «Πότερος τούτων Χείρων εστί;», λογοπαικτώντας με το επίθετο χείρων (= χειρότερος) και το όνομα του γνωστού κενταύρου Χείρωνα.
• Όταν κάποιος είπε στον Διογένη, «Γέρασες, κοίτα να ξεκουραστείς», αυτός απάντησε «Αν έπαιρνα μέρος σε αγώνα δρόμου, στο τέλος, θα έπρεπε να χαλαρώσω αντί να επιταχύνω;».
• Μια μέρα παρακολουθούσε μουσική παράσταση κιθάρας. Ο κιθαρωδός ήταν κάποιος ηρακλείων διαστάσεων και πολύ αγριωπός, το δε παίξιμό του είχε τα μαύρα του τα χάλια. Όλοι οι ακροατές αποδοκίμαζαν τον «καλλιτέχνη» και μονάχα ο Διογένης τον χειροκροτούσε. Όταν οι άλλοι τον ρώτησαν απορημένοι «γιατί;», εκείνος απάντησε: «Διότι τηλικούτος ών κιθαρωδεί και ου ληστεύει!» (Επειδή, παρά το μέγεθος του, παίζει κιθάρα και δεν ληστεύει).
• Όταν είδε ένα μουσικό να χορδίζει την άρπα, του είπε, «Δεν ντρέπεσαι να δίνεις στο ξύλο εναρμονισμένους ήχους, τη στιγμή που απέτυχες να εναρμονίσεις την ψυχή με τη ζωή σου;».
• Στην αγορά της Αθήνας τον έβρισε ένας φαλακρός. Ο Διογένης απάντησε: «Εγώ ου λοιδωρώ αλλά τας τρίχας επαινώ, ότι κρανίου κακού απηλλάγησαν», δηλαδή «Δεν θα σε βρίσω, αλλά θα παινέψω τις τρίχες που εγκατέλειψαν ένα τέτοιο κρανίο».
• Τον καιρό που ο Διογένης ζούσε στην Κόρινθο μεσουρανούσε εκεί η περίφημη εταίρα Λαΐς η Κορινθία. Ήταν τόσο όμορφη που κατά τον Προπέρτιο «όλη η Ελλάδα έλιωνε από πόθο μπροστά στην πόρτα της» ενώ ο Αρισταίνετος γράφει πως «τα στήθια της ήταν σαν κυδώνια» και κατά τον Αθήναιο πολλοί ζωγράφοι την είχαν ως πρότυπο. Δεν ήταν όμως μόνο πανέμορφη. Ήταν πολύ μορφωμένη, καλλιεργημένη, και πάμπλουτη. Φυσικά είχε σχέσεις με τους επιφανέστερους και πλουσιώτερους Έλληνες, που συνέρρεαν στην Κόρινθο για να τη γνωρίσουν (με τη βιβλική σημασία του ρήματος). Ανάμεσα στους «πελάτες» της ήταν και ο μαθητής του Σωκράτη Αρίστιππος, ιδρυτής της ηδονιστικής σχολής. Ο Αρίστιππος ήταν άνθρωπος ρεαλιστής και όταν κάποιοι του είπαν πως η Λαϊς δεν τον αγαπάει, αυτός απάντησε «Και τα ψάρια και το κρασί δε μ΄αγαπάνε αλλά εγώ τα απολαμβάνω». Ο Διογένης στην αρχή δεν έδινε καμιά σημασία στη Λαϊδα και όταν κάποιος φίλος του τον ρώτησε γιατί δεν την επισκέπτεται, αυτός απάντησε «ουκ ωνέομαι εγώ δεκακισχιλίων μίαν μεταμέλειαν», δηλαδή δεν αγοράζω με δέκα χιλιάδες δραχμές κάτι για το οποίο θα μετανοιώσω. Η Λαΐς, μαθαίνοντας το περιστατικό, πειράχτηκε και αποφάσισε να τιμωρήσει τον φιλόσοφο που καταφρονούσε τη γοητεία της. Κατάφερε να τον πλησιάσει και του υποσχέθηκε μιαν ερωτική νύχτα μαζί της, δωρεάν. Ο Διογένης, τι είχε να χάσει, συμφώνησε. Η Λαΐς όμως τον υποδέχτηκε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και στη θέση της βρισκόταν μια κακάσχημη υπηρέτριά της, από την οποία τελικά ο φιλόσοφος δέχτηκε τις θωπείες που του υποσχέθηκε η Λαΐς. Το άλλο πρωί διαπίστωσε το πάθημά του, το οποίο η εταίρα φρόντισε να το μάθει όλη η Κόρινθος. Ο Διογένης όμως απτόητος της ανταπέδωσε τα ίσα, λέγοντας «Λυχνίας σβεσθείσης πάσα γυνή Λαΐς» (δηλαδή, στο σκοτάδι όλες οι γυναίκες είναι ίδιες).
• Μια φορά ο Διογένης ο Κυνικός βρέθηκε σε μια συντροφιά όπου όλοι έπλητταν θανάσιμα από απαγγελία ενός ποιητή. Βλέποντας να προβάλλει το λευκό στο τέλος του ειληταρίου που κρατούσε ο ποιητής, ο Διογένης είπε «Κουράγιο φίλοι, βλέπω στεριά».
• Όταν ο κυνικός φιλόσοφος Διογένης είδε μια γυναίκα κρεμασμένη σε μια ελιά αναφώνησε: «Μακάρι να είχαν όλα τα δέντρα τέτοιους καρπούς!».
• Κάποιος καλοτύχιζε τον Καλλισθένη γιατί ζούσε ωραία κοντά στον Μέγα Αλέξανδρο. Ο Διογένης τότε του απαντά: «Κακότυχος είναι όποιος προγευματίζει και δειπνεί όποτε αρέσει στον Αλέξανδρο».
• Μια φορά άναψε, μέρα μεσημέρι, έναν λύχνο και κρατώντας τον, γύριζε στης αγοράς τους δρόμους. Όταν δε, ρωτήθηκε γιατί το κάνει αυτό, έδωσε τη γνωστή περίφημη απάντησή του: «Άνθρωπον ζητώ».
• Μια μέρα ο Διογένης πήγε στο θέατρο, όταν η παράσταση είχε τελειώσει και ο κόσμος έβγαινε έξω. Αντίθετα στο πλήθος, που έβγαινε έξω, αυτός προσπαθούσε ν’ ανοίξει δρόμο και να μπει μέσα, και σαν τον ρώτησαν, γιατί πάει αντίθετα, απάντησε: «Σε όλη μου τη ζωή αυτό εξασκούμαι να κάνω».
• Όταν είδε μια μέρα ένα παιδί να πίνει νερό με τη χούφτα του χεριού του, έβγαλε, καθώς λένε, το κύπελλο, με το οποίο έπινε νερό και το πέταξε αναφωνώντας «παιδίον μὲ νενίκηκεν εὐτελεία!» (ένα παιδί με ξεπέρασε στην απλότητα).
• Ο Διογένης, κάποτε, στέκονταν εμπρός από ένα άγαλμα ζητώντας…ελεημοσύνη. Όταν τον ρώτησαν γιατί το κάνει αυτό, εκείνος απάντησε: «μελετῶ ἀποτυγχάνειν» (μελετώ την αποτυχία).
• Έλεγε ο Διογένης, πως, όταν πεθάνει, θέλει να τον θάψουν μπρούμητα. Τον ρώτησαν γιατί, κι εκείνος απάντησε: «γιατί σε λίγο θα’ ρθουν τα πάνω-κάτω».
• Σε κάποιον που του υπενθύμισε χλευαστικά μια παλαιότερη παρανομία του (παραχάραξη νομίσματος, για την οποία οι συμπολίτες του τον εκδίωξαν από την Σινώπη), ο κυνικός φιλόσοφος δήλωσε «κάποτε ήμουν τέτοιος που εσύ είσαι τώρα, τέτοιος όμως που είμαι εγώ, εσύ δεν θα γίνεις ποτέ». Όταν οι Αθηναίοι τον κορόιδευαν για τον ίδιο λόγο, λέγοντας πώς οι Συνωπείς τον είχανε εξορίσει αυτός με αστεϊσμό απαντούσε «κι εγώ τους καταδίκασα να μείνουν εκεί».
• Ο Διογένης βγήκε μια μέρα στην αγορά και άρχισε να φωνάζει:«Ε, άνθρωποι που είστε;». Σαν μαζεύτηκαν κάμποσοι, τότε άρχισε να τους κυνηγά και να τους χτυπά με το ραβδί του, λέγοντάς τους: «Ανθρώπους κάλεσα, όχι παλιάνθρωπους».
• Όταν ο Διογένης ρωτήθηκε «Αν πεθάνεις, ποιος θα φροντίσει την κηδεία σου;», είπε «Αυτός που θα θέλει το σπίτι μου».
• Βλέποντας κάποτε ο Διογένης μια θρησκόληπτη γυναίκα να σκύβει βαθιά στα αγάλματα των θεών, της είπε «Δε φοβάσαι καλή μου γυναίκα, μήπως κανένας θεός από πίσω σου σε δει σε άσεμνη στάση;».
• Όταν ο Διογένης αιχμαλωτίστηκε στη μάχη της Χαιρώνειας και οδηγήθηκε μπροστά στον Φίλιππο, ρωτήθηκε ποιος είναι, και απάντησε, «κατάσκοπος της απληστίας σου».
• Όταν ο Διογένης ρωτήθηκε πότε πρέπει να παντρεύεται κάποιος, είπε, «Τους μεν νέους μηδέπω (όχι ακόμα), τους δε πρεσβυτέρους μηδέπωποτε (ποτέ)».
• Σε κάποιο δείπνο κάποιοι του έριχναν (του Διογένη) κόκκαλα σαν σε σκύλο, τότε εκείνος σηκώθηκε και τους κατούρησε σαν σκύλος.
• Όταν ο Διογένης ρωτήθηκε γιατί οι άνθρωποι ελεούν τους ζητιάνους αλλά όχι τους φιλοσόφους, είπε, «γιατί κουτσοί και τυφλοί υπάρχει περίπτωση να γίνουν, φιλόσοφοι όμως αποκλείεται».
• Ο Διογένης παρουσιάστηκε σε μια ομιλία του ρήτορα Αναξιμένη κρατώντας ένα παστό ψάρι και απέσπασε την προσοχή των ακροατών, ο ρήτορας αγανάκτησε και ο Διογένης είπε, «Ένα τιποτένιο ψάρι διέλυσε την ομιλία του Αναξιμένη».
• Όταν κατηγόρησαν τον Διογένη ότι τα πίνει στο καπηλειό, απάντησε «και στο κουρείο, κουρεύομαι».
• Ο Διογένης όταν είδε θηλυπρεπή νέο, του είπε «δεν ντρέπεσαι, να έχεις για τον εαυτό σου χειρότερη γνώμη απ’ αυτή που έχει η φύση; Αυτή σε έκανε άντρα κι εσύ αναγκάζεις τον εαυτό σου να γίνει γυναίκα».
• Κάποτε όταν τον ειρωνεύτηκαν πως μπαίνει σε ακάθαρτους χώρους, ο Διογένης, σε απάντηση, τους είπε: «Αλλά και ήλιος και ου μιαίνεται», δηλαδή: «Κι ο ήλιος μπαίνει σε ακάθαρτους τόπους, αλλά δεν μολύνεται από αυτούς».
• Ο Διογένης συχνά αυνανιζόταν δημοσίως μπροστά στο πλήθος που μαζευόταν γύρω από το πιθάρι του. Όταν κάποτε ένας παριστάμενος τον ερώτησε εάν δεν ντρέπεται, αυτός του απάντησε «Είθε και την κοιλίαν ην παρατρίψαντα και μη πεινήν» (μακάρι να μπορούσα να ανακουφίσω και την πείνα μου, τρίβοντας την κοιλιά μου).
• Βλέποντας ο Διογένης, Μεγαρίτες να χτίζουν μεγάλα τείχη, τους είπε «Μην έχετε έγνοια πόσο μεγάλα θα είναι τα τείχη αλλά πόσο μεγάλοι θα είναι εκείνοι που θα σταθούν επάνω σε αυτά».
• Ρώτησαν κάποτε τον Διογένη, πια στάση πρέπει να κρατά κάποιος απέναντι στην εξουσία απάντησε: «Όποια και απέναντι στην φωτιά: να μην στέκεται ούτε πολύ κοντά, για να μην καεί, ούτε πολύ μακριά για να μην ξεπαγιάσει».
• Ο Διογένης, κουβαλούσε μαζί του ό,τι είχε. Σ’ ένα σακούλι είχε συνήθως ψωμί και ελιές. Μια μέρα λοιπόν κάθεται στο μέσο της Αγοράς, ανοίγει το σακούλι του και αρχίζει να τρώει. «Καλά, τι ώρα είναι αυτή που τρως;» τον ρωτάει κάποιος. Κι ο Διογένης ετοιμόλογος του απάντησε: «Οι πλούσιοι τρώνε όταν θέλουνε, εγώ ο φτωχός, όταν πεινώ!».
• Βλέποντας μιά ημέρα τους αξιωματούχους να οδηγούν στη φυλακή κάποιο ταμία, που είχε κλέψει ένα κύπελο είπε: «Οι μεγάλοι κλέπται τον μικρόν άγουσι».
• Για τις αναθηματικές επιγραφές πιστών που σώθηκαν χάρη σε μια θεότητα, έλεγε «Θα ήταν πολύ περισσότερες, αν και εκείνοι που δεν είχαν σωθεί, είχαν κάνει αφιερώσεις».
• Βλέποντας κάποτε έναν ολυμπιονίκη να νέμει τα πρόβατά του, στάθηκε και του είπε: «Ω, βέλτιστε, ταχέως μετέβης από των Ολυμπίων επί τα Νέμεα».

---

Αποφθέγματα του Διογένη

* Η ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ.
* ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΑΠΛΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΑΝΟΙΧΤΑ.
* ΤΑ ΑΞΙΟΛΟΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΤΟΥΝ ΜΕ ΑΣΗΜΑΝΤΑ ΠΟΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ.
* ΜΕΤΑΞΥ ΦΙΛΩΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΑ.
* ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΣΑΙ ΜΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ, ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ, ΣΤΑ ΠΑΘΗ ΜΕ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ.
* Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΥΣΤΑΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ.
* ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΙΩΜΑΤΑ ΘΕΩΝ.
* Ο ΕΡΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΟΛΙΑ ΑΡΓΟΣΧΟΛΩΝ.
* ΑΘΛΙΟΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΦΤΩΧΟΣ ΓΕΡΟΣ.
* ΑΠ’ ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΘΗΡΙΑ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΔΑΓΚΩΜΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ Ο ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣ, ΑΠΟ ΤΑ ΗΜΕΡΑ Ο ΚΟΛΑΚΑΣ.
* Η ΚΟΙΛΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΧΑΡΥΒΔΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.
* Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΝΑ ΖΕΙΣ ΚΑΚΑ.
* ΟΙ ΟΜΟΡΦΕΣ ΕΤΑΙΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟ ΠΙΟΤΟ.
* ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙΣ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΣΟΥ ΤΥΧΕΙ.
* Ο ΗΛΙΟΣ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΠΑΤΟΥΣ, ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΟΛΥΝΕΤΑΙ.
* ΟΙ ΔΟΥΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΑΦΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΙΣΧΡΟΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥΣ.
* ΟΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ ΑΝΤΛΟΥΝ ΤΗΝ ΗΔΟΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΤΥΧΙΑ.
* Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΣ ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ.
* Η ΜΟΡΦΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΣΗ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΣΤΟΛΙΔΙ.
* Η ΑΣΚΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΗ.
* ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΣΚΗΣΗ ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ, ΕΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΣΚΗΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΤΕΙ ΚΑΘΕ ΕΜΠΟΔΙΟ.
* ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ ΚΟΠΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ Η ΦΥΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ.
* ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΥΣΤΥΧΟΥΝ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΟΗΣΙΑΣ ΤΟΥΣ.
* ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΝΑ ΖΟΥΝ ΜΕ ΗΔΟΝΕΣ, ΕΝΟΧΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΟΥΣ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ, ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΝ ΤΙΣ ΗΔΟΝΕΣ.
* Ο ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
* ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ.
* Η ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ, Η ΚΑΛΗ ΦΗΜΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΛΙΔΙΑ ΠΟΥ ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ.
* Η ΜΟΝΗ ΣΩΣΤΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΡΥΘΜΙΖΕΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ.
* ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
* Η ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ, Η ΜΟΥΣΙΚΗ, Η ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΧΡΗΣΤΑ ΚΑΙ ΜΗ ΑΝΑΓΚΑΙΑ.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.pare-dose.net/?p=2464#ixzz1U8XsHwGW

Ανέκδοτα

Ο Χριστός βρισκόμενος πάνω στο σταυρό απευθύνεται στους μαθητές του:
- "Πέτρο, είσαι από κάτω, τέκνον μου;"
- "Ναι Χριστέ μου."
- "Εσύ Ιωάννη παιδί μου;"
- "Ναι Χριστέ μου."
- "Παύλο, εσύ;"
- "Ναι Χριστέ μου."
- "Ε! λοιπόν κάντε άκρη μαλάκες. Κατουράω.

 Ο καινούργιος παπάς της ενορίας ήταν τόσο νευρικός στην πρώτη του λειτουργία, που δεν μπορούσε να μιλήσει. Πριν από την επόμενη λειτουργία ρωτάει τον Αρχιεπίσκοπο, τι θα μπορούσε να κάνει για να χαλαρώσει. Ο Αρχιεπίσκοπος τον συμβουλεύει ως εξής:
"Την επόμενη φορά ρίξε μερικές σταγόνες βότκα στο νερό που θα πιεις και
θα δεις πώς θα χαλαρώσεις". Την Κυριακή ο παπάς ακολουθεί τη συμβουλή και πραγματικά νιώθει ότι θα μπορούσε να κάνει κήρυγμα χωρίς άγχος ακόμα και αν λυσσομανούσε καταιγίδα. Μετά τη λειτουργία επιστρέφει στο σπίτι του, όπου μετά από λίγο εμφανίζεται ο Διάκος του Αρχιεπισκόπου και του παραδίδει ένα σημείωμα που έγραφε τα εξής:
Αγαπητέ πάτερ, την επόμενη φορά να ρίξετε μερικές σταγόνες βότκα στο νερό
κι όχι μερικές σταγόνες νερό στη βότκα. Σας παραθέτω μερικές παρατηρήσεις, για να μην επαναληφθούν τα σημερινά. Δεν χρειάζεται να τοποθετείτε φέτα λεμονιού στο χείλος του δισκοπότηρου. Το κουβούκλιο στην πλευρά της εκκλησίας
είναι το εξομολογητήριο, όχι το μπάνιο. Ο Αρχάγγελος είπε στην Παρθένο: "Χαίρε
κεχαριτωμένη", όχι "Γεια σου πιπίνι". Καλό θα είναι να μην ακουμπάτε στο άγαλμα της Παναγίας πόσο μάλλον να το αγκαλιάζετε και να το φιλάτε με τέτοιο πάθος. Οι εντολές είναι 10 και όχι 12. Οι απόστολοι ήταν 12 και όχι 7.
Κανείς τους δεν ήταν νάνος. Δεν αναφερόμαστε στον Ιησού Χριστό και τους αποστόλους ως "Ι.Χ. και Σία". Ο Ιούδας ήταν προδότης, όχι "σκατορουφιάνος του κερατά" που είπες εσύ στους χριστιανούς. Ο Χριστός μας είπε στον Πέτρο ότι "πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, θα με αρνηθείς", δεν του είπε: "Μέχρι να λαλήσουν τα κοκόρια θα μέχεις γράψει στ" α...... σου". Δεν επιτρέπεται
να αποκαλούμε την κεφαλή της εκκλησίας μας "Νονό". Το καθαγιασμένο ύδωρ είναι για να ευλογούμε, όχι για να δροσίζουμε τον σβέρκο μας. Ποτέ δεν κηρύττουμε καθισμένοι στα σκαλιά του ιερού και σε καμία περίπτωση δεν ακουμπάμε το πόδι μας πάνω στη Βίβλο. Ο άρτος χρησιμεύει για τη Θεία Ευχαριστία όχι ως απεριτίφ που συνοδεύει το κρασί. Η παρότρυνση να χορέψει το ποίμνιο ήταν ενδιαφέρουσα, δεν χρειαζόταν όμως και να χορέψει γιάνκα γύρω από την
εκκλησία. Και τέλος, την λειτουργία την τελειώνουμε με "Αμήν", όχι με "Ολέ!"
ΠΡΟΣΟΧΗ: Αυτός που καθόταν στην άκρη του ιερού και τον οποίο αποκαλέσατε "αδερφάρα" και "τραβεστί με μάξι" ήμουν εγώ! Τις σκάλες του άμβωνα
τις κατεβαίνουμε κανονικά, όχι τσουλήθρα στο κάγκελο. Ελπίζω αυτά τα λάθη να
διορθωθούν την ερχόμενη Κυριακή.

Με τιμή,
Ο Αρχιεπίσκοπος


Παίζουν γκόλφ ο Μωυσής, ο Χριστός και ένας γεράκος. Πάει πρώτος ο Μωυσής, ελέγχει τον άνεμο, χτυπάει τη μπάλα και παααφ, μέσα στη λιμνούλα!
- "Φτου", κάνει ο Μωυσής.
Πάει στη λιμνούλα και λέει:
- "Νερά, ανοίξτε!"
Πραγματικά, ανοίγουν τα νέρα, μπαίνει στη λίμνη, χτυπάει το μπαλάκι και αυτό πηγαίνει μέσα στην τρύπα!
Πανηγυρισμοί και ενθουσιασμός στην κερκίδα.
Τώρα είναι η σειρά του Χριστού. Ελέγχει τον άνεμο, χτυπάει το μπαλάκι, παααφ μέσα στη λιμνούλα και αυτό.
- "Φτού", κάνει ο Χριστός.
Πάει στη λιμνούλα, περπατάει" επί του ύδατος" και λέει στο μπαλάκι:
- "Μπαλάκι, δεύρω έξω."
Πράγματι, το μπαλάκι ανεβαίνει στην επιφάνεια του νερού, το χτυπάει και αυτό πηγαίνει μέσα στην τρύπα.
Πανηγυρισμοί στην κερκίδα.
Χτυπάει το μπαλάκι και ο γεράκος και παααφ μέσα στη λιμνούλα! Καθώς πήγαινε στον πάτο, περνάει ένα μικρό ψάρι και τρώει το μπαλάκι. Πάει ένα μεγάλο ψάρι και τρώει το μικρό και ανεβαίνει στην επιφάνεια. Ύστερα, πάει ένας γλάρος, πιάνει το μεγάλο ψάρι και πετάει ψηλά. Έπειτα, πάει ένας αετός, ταρακουνάει το γλάρο, πέφτει κάτω το μεγάλο ψάρι, ανοίγει το στόμα του, βγαίνει από μέσα το μικρό ψάρι, ανοίγει το στόμα του, βγαίνει από μέσα το μπαλάκι και μπαίνει στην τρύπα.
Τότε, γυρνάει ο Χριστός στο γεράκο και του λέει:
- "Τι θα γίνει βρε πατέρα; Θα αφήσετε τις μαλαγανιές, να παίξουμε καμιά φορά;"

"Ποιητής αισθάνομαι" - Κωνσταντίνος Καραμέτας

Αγαπάει τον περίπατο, τόσο στη θάλασσα, όσο και στο κέντρο της πόλης, είναι λάτρης της καλής κουζίνας, ακούει Bruno Mars και Cesaria Evora, ενώ απεχθάνεται τα μακρινά ταξίδια και τις αστραπιαίες αποφάσεις.
Την ώρα που ο ήλιος έδυε, μας βρήκε στο Μικρολίμανο, δίπλα στη θάλασσα να πίνουμε κόκκινο κρασί και να συζητάμε.

Εκεί μου ζήτησε να συναντηθούμε ο 28χρονος ανερχόμενος ποιητής Κωνσταντίνος Καραμέτας.

Ντυμένος απλά, γλυκός και αντισυμβατικός, μου μίλησε για τον εαυτό του και τη μεγάλη του αγάπη, την ποίηση.

«Μεγάλωσα σε προάστιο της Αθήνας και ευχαριστώ τους γονείς μου γι’ αυτό, γιατί η φύση λειτούργησε καθοριστικά ώστε να γράψω τα πρώτα μου ποιήματα σε ηλικία 11 χρόνων. Ήμουν καλός μαθητής και μόλις τελείωνα τη σχολική μελέτη, έβρισκα χρόνο για να γράψω.
Ναι, η φύση και τα αγαπημένα μου πρόσωπα ήταν η έμπνευσή των παιδικών χρόνων μου. Ακολούθησαν στιχάκια γραμμένα πάνω στο θρανίο μου και μια «ειρωνεία» των συμμαθητών μου, αφού όταν εκείνοι έπαιζαν μπάλα στο διάλειμμα, εγώ έγραφα και μάλλον τους φαινόταν παράξενο, τώρα που το σκέφτομαι.

Ήθελα μεγαλώνοντας να έχω μια καταγραφή των συναισθημάτων μου μέσα από την ποίηση μου, φυσικά τότε δεν προσδιόριζα τα γραπτά μου, ως ποιήματα.
Να σου πω την αλήθεια, ήταν πρόκληση για μένα να κατασκευάζω στίχους, να βρίσκω ωραίους, ελκυστικούς συνδυασμούς.
Με ενθάρρυνε και η μητέρα μου, γιατί έγραφε κι εκείνη. Ξέρεις, ήταν κάτι σα διαγωνισμός, σαν παιχνίδι μεταξύ μας.
Ύστερα ήρθαν οι πρώτοι έρωτες, στο γυμνάσιο, και μαζί τους τα πρώτα μου ερωτικά ποιήματα, μάλιστα είχα δώσει κάποια ποιήματα σε κορίτσια. Εκτιμούσαν αυτήν την ευαίσθητη πλευρά του εαυτού μου.
Τελειώνοντας το Λύκειο όμως, δεν είχα καταλάβει ότι αυτό που κάνω, μπορώ να το μοιράζομαι με άλλους ανθρώπους, πόσο μάλλον να το ονομάσω τέχνη.

Λέγοντας τέχνη, έχω μέσα μου την έννοια της διαχρονικότητας μιας δημιουργίας από ένα ή περισσότερα άτομα, που μπορεί ν’ αγγίξει ένα μεγάλο μέρος του κοινωνικού συνόλου, εξυψώνοντας την ψυχή του και γιατί όχι, καλυτερεύοντας την ίδια του την ύπαρξη.

Στα εφηβικά μου χρόνια λοιπόν, δε μοιραζόμουν τα ποιήματα μου, ενώ είχα κάποιες τάσεις φυγής και απομόνωσης. Συχνά διάβαζα Νίκο Καββαδία με τον οποίο ένιωθα ένα περίεργο δέσιμο, γιατί έκρυβε τους φόβους μου μέσα στους στίχους του. Φοβόμουν βλέπεις τη θάλασσα, το μακρινό, το ασταθές, το μη σίγουρο κι εκείνος μου έμαθε να ξορκίζω όλα αυτά που φοβάμαι, αποτυπώνοντας τα στους στίχους μου.

Αργότερα ως φοιτητής πλέον, σπουδάζοντας στην Κρήτη, συνειδητοποίησα ότι η ποίηση είναι ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου, ήταν η προσωπική μου ανάγκη να «βουτήξω» στα πιο βαθειά κομμάτια της ψυχής μου.
Οι ευθύνες μου μεγάλωσαν, αλλά οι φόβοι παρέμειναν οι ίδιοι.
Εκεί γνώρισα το πόσο μπορεί να σ’ αλλάξει συναισθηματικά ένας ανεκπλήρωτος έρωτας. Ξεκίνησα να γράφω δεκάδες ερωτικά ποιήματα.

Ίσως η μη εκπλήρωση από κάτι που ποθείς, λειτουργεί αναπάντεχα δημιουργικά. Κάπως έτσι έκανα την καθοριστική συμφωνία να δώσω στην ποίηση μου, όλα όσα αισθανόμουν κι εκείνη ως αντάλλαγμα μου υποσχέθηκε ότι δε θα μ’ εγκαταλείψει ποτέ.

Ήταν τότε που ανακάλυψα ότι τα γραπτά μου ίσως κάποια μέρα να είναι αυτό που θα με καθορίζει ως προσωπικότητα. Δεν είναι εγωιστικό, έχω την αίσθηση πως αυτός είναι ο πόθος, του κάθε καλλιτέχνη.

Φεύγοντας από το όμορφο νησί ένιωθα πλουσιότερος τόσο εμπειρικά, όσο και καλλιτεχνικά. Στην Αθήνα, μειώθηκαν οι ρυθμοί παραγωγής γραπτών μου γιατί οι κοινωνικές υποχρεώσεις μου, δεν επέτρεπαν πλέον να αφιερώνομαι συχνά στη μεγάλη μου αγάπη, την ποίηση.
Για καλή μου τύχη αργότερα, ήρθε ένας μεγάλος έρωτας στη ζωή μου, όχι ανεκπλήρωτος αυτή τη φορά, λειτουργώντας αιφνιδιαστικά πάνω μου, διότι ανακάλυψα πως μπορούσα να αποτυπώνω στο χαρτί μου, πολλά θέματα πέραν του ερωτικού στοιχείου.
Βλέπεις πριν είχα την εντύπωση ότι ήμουν μόνο ερωτικός ποιητής.
Άρχισα λοιπόν, να μοιράζομαι τα γραπτά μου με δικούς μου ανθρώπους και στενούς φίλους, που με προέτρεψαν να τα μοιραστώ και με ανθρώπους από το χώρο της ποίησης. Άνθρωποι που εκτιμώ και θαυμάζω από το χώρο αυτό, ενθουσιάστηκαν με τη γραφή μου, δείχνοντας μου πως το μονοπάτι που έπρεπε ν’ ακολουθήσω ήταν η δημιουργία μιας ολοκληρωμένης δουλειάς.
Με την ενθάρρυνση τους, ξεκίνησα να αποτυπώνω στο χαρτί τις σκέψεις μου, τις σημειώσεις μου, περίπου ενάμισι χρόνο πριν, υπηρετώντας τη στρατιωτική θητεία μου παράλληλα. Τις ολοκλήρωσα πριν έξι μήνες, ενώ οι τελευταίοι πέντε μήνες, λειτούργησαν καθοριστικά, ώστε να πάρουν τα ποιήματα μου τη σημερινή τους μορφή.

Η πρώτη μου ποιητική συλλογή, με τίτλο «Χρώματα» είναι έτοιμη και σε λίγο καιρό θα δημοσιευθεί.
Εμπεριέχει 13 ποιήματα.

Δεν είναι γρουσούζικός αριθμός για μένα το 13, είναι θα έλεγα, ο 13ος μήνας που θα ήθελα να υπάρχει επιπλέον σε κάθε χρονιά, δυστυχώς όμως η ζωή, μας το αρνείται πεισματικά»!

Μου είπε χαμογελώντας και δροσίζοντας τα χείλη του με μια γουλιά κρασί, συνέχισε,

«Η έμπνευση μου στη δουλειά αυτή, είναι οι απλές καθημερινές καταστάσεις, τις οποίες όλοι επιλέγουμε ή αναγκαζόμαστε να βάλουμε στη μικρή ζωή μας.
Ξέρεις, έχω την αίσθηση ότι η ποίηση από μόνη της έχει τη δύναμη να καθορίσει έναν άνθρωπο. Την καθημερινότητα του, τις ασχολίες του, τις προσωπικές σχέσεις του, να τον βοηθήσει να γνωρίσει ουσιαστικά τον εαυτό του και την ψυχή του, αρκεί να μπορεί να τη δει, να την ακούσει, να τη νιώσει γύρω του.

Όλα είναι ποίηση, ακόμη και η ανάσα μας.

Φυσικά συνεχίζω να γράφω ακούραστα, γιατί οι ποιητικές μου συλλογές θα συνεχιστούν. Ο ποιητικός λόγος είναι μια μαγική πρόκληση, για το πόσο μακριά, μπορεί ο ανθρώπινος νους να φτάσει.
Και ξέρεις κάτι; Η δύσκολη κατάσταση των ημερών αυτών ίσως μας βοηθήσει να αναζητήσουμε την προσωπική μας ευτυχία, άλλωστε μην ξεχνάμε πως η ανθρωπότητα έχει δοκιμαστεί χιλιάδες φορές.
Προσωπικά την αναζητώ σε όλα όσα με περιτριγυρίζουν και χαίρομαι όλα αυτά που η ζωή απλόχερα μου προσφέρει.

Αισθάνομαι τυχερός που μπορώ να γράφω, η ποίηση είναι η δική μου ευτυχία.

Ένα ποίημα μου, που θα μπορούσα να ξεχωρίσω, είναι γραμμένο για ένα πρόσωπο της οικογένειας μου, που δε βρίσκεται εν ζωή, είναι για τον αγαπημένο μου παππού.

Η δύναμη των λέξεων κάνουν αυτόν τον άνθρωπο να μπορεί παντοτινά να ζει, αφήνοντας το αποτύπωμα του, μέσα και πάνω στους στίχους μου».

Απολαμβάνοντας την όμορφη συζήτηση με το νεαρό ποιητή Κωνσταντίνο, παρατηρώντας τα μεγάλα εκφραστικά καστανά μάτια του, θαύμασα την αισιοδοξία, την απλότητα, αλλά και την ευγνωμοσύνη, απέναντι στην ίδια τη ζωή, ενός μικρού παιδιού «εγκλωβισμένο» μέσα σε σώμα ενήλικα άνδρα.

Η αλήθεια είναι πως συζητούσαμε αρκετή ώρα αναζητώντας τη δική μας ευτυχία και καθώς μου διάβαζε μερικά από τα υπέροχα ποιήματα του, στιγμιαία ένιωσα πως άθελα μου, ίσως να τον είχα κουράσει.
Κάπως έτσι τον ρώτησα, πως αισθανόταν κι εκείνος χαμογελαστός μου αποκρίθηκε,

«Ποιητής αισθάνομαι».


ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Η ΠΛΗΡΩΜΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Εσύ. Ο άνθρωπος, που στόχο έβαλε, Θεός να γίνει
Της ιστορίας ζημιωτής, του τόπου μου τη ζήση σβήνει.
Εκείνος που κρυφοκοιτούσε τον Παράδεισο μου με ζήλεια
‘Ύψωσε πλέγμα κι έστρωσε φράχτη απ’ αγκάθια για μίλια.

Εγώ μακριά, εσύ στο Σπίτι μου. Σκόρος που τρως τους μάλλινους τοίχους
Σκοτείνιασα, δεν έχω όνειρα. Τα ‘κρυψα όλα σε σύσκιους στίχους.
Αυλόθυρά μου κλείδωσες κι έμεινα χρόνια απ’ έξω
Γειτονιά μου με ξέχασες, θέλω κοντά σου να τρέξω.

Μεγάλο νησί, που έχεις το σχήμα της καρδιάς μου, κράτα γερά
‘Άντεξες σύνορα, πριν συντάξεις τον τόπο σου και βγάλεις φτερά.
‘Έχει στόμα ο λαός σου και φωνή καθαρή, που θα βγει δυνατά
Ο χρόνος δικός σου, για να φτιάξουνε όλα, να τα κάνεις σωστά.

Κωνσταντίνος Καραμέτας
(Συμμετοχή σε κυπριακό διαγωνισμό με θέμα την Αμμόχωστο)


ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ
ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Μικρό μου πρόσωπο, αγνά μου μικροσκοπικά χεράκια
Ευλογία να ποτίσει το μέλλον σας, από κοντά το Θείο.
Οικογενειακή ευτυχία έλα στης αγκαλιάς τα σοκάκια,
Γελαστό κράτα το βρέφος σου, μ’ ένα καλό αστείο.

Δώρο του καλοκαιριού, το δευτερότοκο γούρι της ζωής σου
Γεροσύνη πάνω της. Υγεία και Δύναμη να 'χει αυτή η κόρη
Αγάπη γύρω σου, κάμε τη ρούχο σου, μαζί της τώρα ντύσου
Στο ταξίδι της ψυχής αυτής, να είσαι πάντα πανωφόρι.

Η ομορφιά του κόσμου τούτου, σημαντικά αυξήθηκε
‘Έτσι σ’ αυτό το μέγεθος, χαρίσματα κι αυτή να πάρει.
Ας γίνει ένας Θησαυρός, μέγας ο λόγος που γεννήθηκε
Σε σας να ’ναι πάντα το φως, τα μάτια της Φεγγάρι.

(Αφιερωμένο στη μικρή Σύνθια)
Κωνσταντίνος Καραμέτας


ΚΟΡΥΦΗ ΓΕΜΑΤΗ ΚΙΝΔΥΝΟ

Το βορειότερο σημείο της γης με απήγαγε. Πάγος εκεί, πάγος εδώ, πάγο πατώ και τον κρατώ, κρύσταλλο κάνει την καρδιά μου.
Σ’ αναζητώ να ζεσταθώ.
Χάθηκες στις καλοκαιρινές αναμνήσεις, που τις έχτισαν αμμουδιές και τις αρωμάτισαν οι βόλτες μας στα πλακόστρωτα νησιώτικα στενά.
Που είσαι ομορφιά, που είσαι έρωτα;

Παγόβουνο διάλεξες να στήσεις λαβύρινθο. Το γόητρο σου, η μπαταρία της αναπηρίας μου.
Γονατίζω στο κρύο, ξαπλώνω και αγκαλιάζω το ψύχος, ουρλιάζοντας τ’ όνομα σου.
Οργανισμός στα πρόθυρα ολοκληρωτικής κατάρρευσης σε φέρνει στο νου.
Ξεμυαλίστρα παρηγοριά κάνε την έκπληξη και φιλοξένησέ με στους κόλπους σου για τελευταία φορά. Φέρσου ζωηρά.
Μορφή παίρνουν τα άψυχα, καθώς τ’ αστέρια σχηματίζουν το πρόσωπό σου, πριν ακόμα η Αρκτική νύχτα απλωθεί. ’Έχω ήδη σκοτωθεί.

Καμπάνες ηχούν επιβλητικά και συνοδεύουν την παρουσία σου. Χρυσό σπαστό μαλλί και δηλητήριο κορμί, τυλιγμένα σε μαύρη δαντέλα από ιστό αράχνης.
Χήρα μιας αγάπης μονόπλευρης, αλλά πολλών διαστάσεων.


Γραμμένο και αφιερωμένο στη Φανή Δαλεζίου αποκλειστικά για το Blog της.
Με όλη μου την αγάπη
Κωνσταντίνος Καραμέτας



Φανή Δαλεζίου

Πηγή: http://www.eponymousnetwork.com/onlinenews/greece/read.php?article=1494

Του νεκρού αδελφού (μελοποιημένο)

Κλειστά τα ΑΕΙ από 1η Σεπτεμβρίου

Ομόφωνη απόφαση για αντίδραση στον νόμο-Πλαίσιο για την ανώτατη εκπαίδευση αλλά και, ουσιαστικά, για κλείσιμο των πανεπιστημίων από 1ης Σεπτεμβρίου, πήραν οι πρυτανικές αρχές των ΑΕΙ κατά την έκτακτη συνεδρίασή τους την Κυριακή. Σε κοινή ανακοίνωσή τους, που χαρακτηρίζεται ως ομόφωνη απόφαση, οι πρυτανικές αρχές χαρακτηρίζουν «δοτές» της διοικήσεις που προβλέπονται από τον νέο νόμο-Πλαίσιο, τονίζοντας ότι «μεθοδεύει την αδυναμία λειτουργίας των Πανεπιστημίων από 1^ηςΣεπτεμβρίου με τη διάλυση των βασικών ακαδημαϊκών και διοικητικών μονάδων. Η πιθανή εγκατάσταση δοτών Διοικήσεων δεν θα γίνει αποδεκτή από την πανεπιστημιακή κοινότητα, γιατί ενθαρρύνει την εξάρτηση, τον κομματισμό και την ευνοιοκρατία».

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

«Οι Πρυτανικές Αρχές των Ελληνικών Πανεπιστημίων, εκπροσωπώντας τις Συγκλήτους των Ιδρυμάτων τους στην έκτακτη συνεδρίασή τους που πραγματοποιήθηκε στο ΕΚΠΑ στις 24-7-2011 θεωρούν θεσμικό καθήκον τους να ενημερώσουν την ελληνική κοινωνία ότι το κατατεθέν στη Βουλή σχέδιο νόμου για την ανώτατη εκπαίδευση αποδομεί τον Δημόσιο και Ακαδημαϊκό χαρακτήρα του Πανεπιστημίου. Το σχέδιο νόμου δεν ενσωμάτωσε τις προτάσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας και αγνόησε τις πραγματικές ανάγκες των Ιδρυμάτων (προτάσεις επισυνάπτονται)» αναφέρεται στην ανακοίνωση.

«Την ποιότητα των πτυχίων τη διασφάλιζαν μέχρι σήμερα οι ακαδημαϊκές διαδικασίες του Τομέα, του Τμήματος και της Σχολής, ενώ με το σχέδιο νόμου ρευστοποιούνται γνωστικά αντικείμενα, καταργούνται Τομείς και παραμένει μόνο κατ' όνομα το Τμήμα, με συνέπεια την αποδυνάμωση των πτυχίων και την υποβάθμιση των σπουδών των Ελλήνων φοιτητών».

»Η υποχρέωση της Πολιτείας να παρέχει δημόσια και δωρεάν παιδεία συρρικνώνεται με τη σταδιακή απόσυρσή της από την υποστήριξη των συγγραμμάτων και της φοιτητικής μέριμνας και την μετακύλιση του αντίστοιχου κόστους στους φοιτητές και τις οικογένειές τους. Το σχέδιο νόμου μεθοδεύει την αδυναμία λειτουργίας των Πανεπιστημίων από 1^ηςΣεπτεμβρίου με τη διάλυση των βασικών ακαδημαϊκών και διοικητικών μονάδων. Η πιθανή εγκατάσταση δοτών Διοικήσεων δεν θα γίνει αποδεκτή από την πανεπιστημιακή κοινότητα, γιατί ενθαρρύνει την εξάρτηση, τον κομματισμό και την ευνοιοκρατία».

»Η Σύνοδος επιβεβαιώνει την ενότητα και αλληλεγγύη των Πανεπιστημίων. Με την επιστημονική υποστήριξη και τεκμηρίωση διαπρεπών συνταγματολόγων θεωρεί ότι το κατατεθέν νομοσχέδιο στις επιμέρους διατάξεις και ως σύνολο συνιστά μια κατάφωρη παραβίαση του συνταγματικού πλαισίου που διέπει τα Πανεπιστήμια.

Τέλος καλούνται η ελληνική κοινωνία και οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι ως δημόσιοι λειτουργοί να προστατεύσουν τη συνταγματική νομιμότητα και το ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο.

Καλείται το Ελληνικό Κοινοβούλιο να μην ψηφίσει το σχέδιο νόμου υπό την παρούσα του μορφή».