Καταστατικό του ιστολογίου

1. Μπορεί ο καθένας να γράψει ό,τι θέλει σε αυτόν τον χώρο χωρίς να λογοκριθεί από κανέναν.
2. Όλοι είμαστε ίσοι και μπορούμε να πράξουμε ανάλογα με τις δυνάμεις και τη φαντασία μας.
3. Δεν μας απασχολεί το θέμα του καλού και του κακού.
4. Δεν υπάρχει εδώ μέσα δίκαιο και άδικο.
5. Μίλα όπως σκέφτεσαι.

Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

Kwaidan

Τέσσερεις ιστορίες φαντασίας-τρόμου:
1.    Black hair
2.    Woman of the snow
3.    Hoichi the earless
4.    In a cup of tea
περιέχει αυτό το μικρό αριστούργημα του Κομπαγιάσι (βλ. Χαρακίρι).
       Στην πρώτη, ένας φτωχός σαμουράι εγκαταλείπει την καλοσυνάτη γυναίκα του για να παντρευτεί μια πλούσια κοπέλα από συμφέρον. Αλλά οι τύψεις τον βασανίζουν και μετά από καιρό παίρνει την απόφαση να επιστρέψει και να επανορθώσει για όλο το κακό που της έκανε. Θα τα καταφέρει άραγε;
        Στη δεύτερη, ένας νεαρός ξυλοκόπος έρχεται αντιμέτωπος με την Κυρία του χιονιού που του χαρίζει τη ζωή με την προϋπόθεση  να μη μαρτυρήσει σε κανέναν όσο ζει ότι την είδε και τον άφησε να φύγει. Έως τη στιγμή όταν μετά από καιρό αποκαλύπτει το μυστικό…
        Στην τρίτη, ένας νέος τυφλός μοναχός είναι αξεπέραστος στο biwa (παραδοσιακό έγχορδο όργανο). Αφηγείται καταπληκτικά το έπος, ως αρχαίος αοιδός , της φονικής τελικής ναυμαχίας ανάμεσα στις φατρίες Heike και Genji. Μέχρι που ένας υπηρέτης από τους νεκρούς εκείνους τον καλεί να τους τραγουδάει κάθε βράδυ, πράγμα που βάζει σε κίνδυνο την υγεία του. Ο ηγούμενος της μονής αποφασίζει να τον σώσει με ένα μικρό τίμημα δυστυχώς…
       Τέλος, ένας συγγραφέας αφήνει ανολοκλήρωτο το έργο του γιατί αυτό γίνεται πραγματικότητα… με διαβολικό τρόπο.

        Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω αυτό το είδος horror «ποιητικό ή λυρικό τρόμο» γιατί πιο πολύ ενδιαφέρεται ο σκηνοθέτης να υπνωτίσει το θεατή και να τον περάσει στο βασίλειο του φανταστικού με την ιδέα ότι οι δυο κόσμοι των ζωντανών και των νεκρών σε κάποια αδιόρατα σημεία του διηνεκούς μπλέκουν μεταξύ τους, οπότε οι νεκροί συναντούν τους ζώντες με κακούς σκοπούς… παρά  να τον τρομάξει με απότομες εναλλαγές σκηνών, ανείπωτη βία και αιματοκυλίσματα. Ο ρυθμός του φιλμ είναι ήρεμος και χαλαρωτικός, χωρίς εξάρσεις, η μουσική υπόκρουση σου χτυπάει στα μηνίγγια με κάθε εμφάνιση του φαντάσματος ή του υπερφυσικού και η φωτογραφία με τα χρώματα και τις ανορθόδοξες γωνίες λήψης δημιουργεί μια απόκοσμη, μοναδικής αισθητικής ομορφιάς, σύνθεση. Τι άλλο χρειάζεται κανείς; Μαγεία…

Σκηνοθεσία Masaki Kobayashi

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου