Καταστατικό του ιστολογίου

1. Μπορεί ο καθένας να γράψει ό,τι θέλει σε αυτόν τον χώρο χωρίς να λογοκριθεί από κανέναν.
2. Όλοι είμαστε ίσοι και μπορούμε να πράξουμε ανάλογα με τις δυνάμεις και τη φαντασία μας.
3. Δεν μας απασχολεί το θέμα του καλού και του κακού.
4. Δεν υπάρχει εδώ μέσα δίκαιο και άδικο.
5. Μίλα όπως σκέφτεσαι.

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι (1974)

Από πού να ξεκινήσει κάποιος να μιλάει γι’αυτό το μικρό «διαμάντι»! Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια, έχουν ακολουθήσει πολλά ριμέηκς αλλά η πρωτότυπη ταινία διατηρεί ακόμη την αίγλη της… Θυμάμαι πριν μερικά χρόνια όταν την πρωτόδα ότι είχα φάει τον κόσμο και τα dvdάδικα για να την πετύχω…

Ήταν η εποχή που ψαχνόμουν μανιωδώς για καλά θρίλερς: είχα δει μερικά πολύ καλά όπως το Suspiria(με μουσική των Goblins) του Ντάριο Αρτζέντο αλλά και μέτρια όπως το Jeepers Creepers, άκουγα για σκηνοθέτες σαν τον Mario Bava κτλ. Όμως δεν ήμουν ευχαριστημένος. Αναζητούσα εναγωνίως λίγο καθαρό τρόμο!!! Ε, ναι λοιπόν τον βρήκα: μετά από αυτήν την ταινία όσες ακολούθησαν καμία δεν κατάφερε να με συγκινήσει τόσο πολύ…Έκλεισε για μένα ο τομέας ταινία τρόμου! Παρεμπιπτόντως την έχω δει γύρω στις 17 φορές…. και κάθε φορά ήταν καλύτερη από την προηγούμενη!
Λοιπόν, η ιστορία έχει σε αδρές γραμμές ως εξής:
Μια ομάδα νεαρών αγοριών και κοριτσιών (σας θυμίζει καμιά 20αριά ταινίες παρόμοιες; Είναι που δημιούργησε σχολή αυτό το μικρό αριστούργημα από τότε…), ανυποψίαστων όπως κατανοείτε για το μέλλον, πηγαίνουν μετά το θάνατο του παππού τους κατακαλόκαιρο να επισκεφθούν το εγκαταλειμένο εξοχικό σπίτι σε μια απομονωμένη γωνιά του Τέξας… ε, και τότε αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα περίεργα γεγονότα….που οδηγούν αργά και βασανιστικά σε μια αλληλουχία χυδαίας, παρατεταμένης και μακάβριας πολλαπλής δολοφονίας!!!
Η παραγωγή της ταινίας στοίχισε περίπου 100.000 δολάρια (μόνο!) αν δεν απατώμαι και είναι περισσότερο έργο ερασιτεχνών και προσωπικής αγάπης για το σινεμά (είναι η πρώτη ταινία του Τομπ Χούπερ…κατά ένα μυστήριο τρόπο ο ίδιος έχει γυρίσει και το θρυλικό εξίσου Poltergeist με ακριβή παραγωγή και αρωγή από τον ίδιο τον Σπήλμπεργκ αλλά πέραν τούτων των δύο δεν έχει να επιδείξει κάτι αντάξιο της φήμης του…).
Η ταινία είναι 83 λεπτών αγνού τρόμου: όλη η μαγεία της έγκειται στο απλό γεγονός ότι αυτό που παρακολουθούμε να εκτυλίσσεται στην οθόνη ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΕΙ!!! Αν και το σενάριο αποτελεί ελεύθερη απόδοση των αληθινών περιστατικών και δεν επιχειρεί μια ανάλυση των αιτίων που οδήγησαν σ’αυτά, έχει μια χροιά ντοκυμαντερίστικη σχεδόν. Οι σκηνές μοιάζουν τόσο φυσικές όσο αποκρουστικές θα ήταν αν γίνονταν εδώ και τώρα μπροστά σου!
Μπορούμε να διακρίνουμε στοιχεία του αρχαίου δράματος: τα πρόσωπα που συμμετέχουν στη δράση καταποντίζονται από τη μοίρα και μέχρι αυτό το σημείο δεν νιώθουν ότι κινδυνεύουν… Πώς θα γινόταν να αποφύγουν το θάνατο από τη στιγμή που έχουν πλήρη άγνοια ότι τους περιμένει στην επόμενη γωνία; Ο θεατής που συμπάσχει με τους αιματοβαμένους αντιήρωες σκέπτεται στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι θα μπορούσε να είναι ο ίδιος σε μια παρόμοια κατάσταση!
Η αποτύπωση της βίας γίνεται με μοναδικό τρόπο: τα ηχητικά εφέ σου τρυπούν τα αυτιά και σου προκαλούν ρίγη κατά μήκος της σπονδυλικής σου στήλης! Αδύνατον να μην ανατριχιάσεις… Δε σε αφήνει ήσυχο ούτε στιγμή ο διαπεραστικός, κροταλιστός ήχος του αλυσοπρίονου που μαρσάρει σαδιστικά πίσω από το θύμα το οποίο παλεύει για τη ζωή του….  Η σκηνή του κυνηγητού στο δάσος είναι εμβληματική… Ο Leatherface ,το όνομα του κύριου εκτελεστή είναι ανελέητος και τελείως ασυνείδητος όσον αφορά στις πράξεις του… Απάνθρωπος, σαν τυφλή δύναμη δρα.

Τελειώνοντας ας κάνω μια μικρή παρατήρηση: δες προσεκτικά πώς εισάγεται το ίδιο το Πριόνι στην εξέλιξη του δράματος!
ΥΓ: Αν είσαι από τους τύπους που περιμένουν τίποτα 3D τεχνολογίες ή τίποτα εξωπραγματικά οπτικά εφέ οπότε ή η φαντασία σου είναι λίγο ψόφια ή είσαι μεγάλος τεμπέλης και τα περιμένεις όλα από τα μάτια σου, ξέχνα το! Τράβα δες κάνα μοντέρνο ταινιάκι blockbuster τίγκα εφετζίδικο σαν αμάξι με φωτάκια neon από κάτω που το οδηγάει κάνα «σπατάνι» και «μπιστάει» με εκείνες τις ηλίθιες αναρτήσεις πάνω κάτω!!!
1974, Σκηνοθεσία  Tobe Hooper

6 σχόλια:

  1. tin exw katevasei 2-3 fores alla etsi kai den tin eida.....les aksizei????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν μιλάς για την παλιά ταινία του 1974 είναι ο,τι καλύτερο έχω δει από Θρίλερ με αίματα,ξεκοιλιάσματα και σκοτωμούς!!!

    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. )))))))))))egw fovamai na dw twtoia...meta den koimamai isixa meres.........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. pou mporo na vro aftin tin tenia ?????????????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. basika mporeis na tin katebaseis apo torrent h kai se kapoio psagmeno video club...egw tin eixa brei se DVDadiko...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η ταινία έχει πράγματι μία ντοκιμαντεριστική οπτική.Δεν μπαίνει καθόλου σε ανάλυσεις , ούτε καν των χαρακτήρων .Σου κλείνει το μάτι με αυτόν τον τρόπο λέγοντας ότι θα μπορούσες να είσαι και εσύ στη θέση τους.
    Έχει μία πρωτοτυπία δείχνοντας τον δολοφόνο ( τον συνεργό για την ακρίβεια ) από πολύ νωρίς .
    Σπλάτερ με την έννοια που υφίσταται στις μέρες μας δεν έχει.Λίγο αίμα , δεν δείχνει πολλά πάνω στις δολοφονίες αν και έχει ανατριχιαστικές εικόνες .Κατά τη γνώμη μου αυτό είναι <>.
    Αυτό που πραγματικά αξίζει είναι η τελευταία σεκάνς.
    Αγωνία και κατάμαυρο χιούμορ .Ομολόγω ότι εκεί γέλασα πολύ κι αυτό επειδή ήθελε ο σκηνοθέτης να προκαλέσει γέλιο .
    Δεν είναι τυχαία η εμφάνιση του παππού που προσπαθούσε να σκοτώσει το κορίτσι με το σφυρί ή που έπινε αίμα από το δάκτυλο της.
    Ο μαύρος νταλικιέρης και η μάσκα του δολοφόνου είναι επιτηδευμένα γκροτσέσκο.Νομίζω ότι η τελευταία σεκάνς ανήκει στο πάνθεον των καλύτερων στην ιστορία του κινηματογράφου .

    ΑπάντησηΔιαγραφή